http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Coparck / Moss

Goed weekend voor Coparck en Moss.
20 januari 2007, Rotown, Rotterdam

Tekst: Stéphan Lam

Publicatiedatum: 31 januari 2007

Excelsior en V2 doen vanavond Rotterdam aan. Het klinkt als een voetbalwedstrijd, maar het gaat om de bands Moss en Coparck. Ze presenteren beiden hun nieuwe cd, uitgebracht op de genoemde labels. De eersteling van Moss verschijnt in februari, de derde van Coparck ligt net in de schappen. De aftrap is voor subtopper Moss.

Moss moet een beetje inkomen, maar naarmate de band is opgewarmd, wordt het optreden steeds beter. Na tien minuten spelen is het duidelijk dat deze jongens niet zomaar geselecteerd zijn als voorprogramma van Johan, Bettie Serveert, Coparck én Razorlight.

Het volwassen geluid is vooral te danken aan voorman Marien Dorleijn, die zich eerder lid van Caesar mocht noemen. Daarnaast heeft hij tweemaal de finale bereikt in de Grote Prijs van Nederland, waarvan hij één keer won. Ervaring genoeg dus.

De liedjes zijn niet opzienbarend, maar sterk qua compositie. ‘Light of my Life’ en ‘Previously Unreleased’ zijn heerlijk om naar te luisteren vanwege de dromerige toetsen, het akoestisch gitaargeluid en de zuivere stem van Dorleijn. De ietwat futloze uitstraling van de muzikanten voorkomt niet dat Moss eenvoudig een punt scoort.

Na de pauze is het de beurt aan Coparck [foto]. Dankzij slimme, humoristische marketing kan het je bijna niet ontgaan zijn dat hun derde album uitgebracht is. De band lijkt zelfs al zo’n beetje als kampioen van Nederland te zijn gebombardeerd.

Opvallend is het samenspel. Zanger-gitarist Odilo Girod fungeert als aanvoerder en onderhoudt het contact met de anderen op het podium. Een dopje gooien naar de toetsenist, een knikje en een glimlach. Er is contact, er is chemie, er is plezier. De trekken op het hoofd van de drummer zijn veelzeggend.

De band speelt voornamelijk nummers van The 3rd Album, met tussendoor het oudere werk. Natuurlijk zit ‘The World of Tomorrow’ – het zogenaamde kaasnummer - daartussen. Het materiaal van de laatste cd doet het op het podium zeer goed. De aanstekelijkheid van ‘Thoughts You Thought You Could Do Without’ neemt aan kracht toe.

De boodschap van ‘God Dress America’ krijgt een gezicht. Het rustige ‘Funny Dark Iconoclastic’ blijft ook zonder strijkers overeind, al wordt het wel even stilgelegd voor een gele kaart aan het publiek “Wat hebben jullie veel met elkaar te bespreken?”, vraagt Girod zich af. Het geroezemoes is een bekend fenomeen in Rotown. Is de toegangsprijs te laag?

In de verlenging zien we een trefzeker Coparck, wederom in dezelfde opstelling. De fanatieke Maurits de Lange op links, heftig freakend boven zijn toetsen. Hij geeft steeds de juiste voorzetjes. Op rechts de rustige bassist die onvermoeibaar de juiste snaar weet te raken.

In de opbouw drummer Martin van As, die zich stevig in de basis heeft genesteld. Zonder deze mannen zou Odilo Girod, spelend in de voorhoede, het niet gelukt zijn zoveel te scoren op een avond. De drie punten zijn terecht binnen, dankzij goed spel, de juiste inzet én overtuiging.

Foto van Coparck genomen tijdens Noorderslag. Fotograaf: Ewoud Rooks