http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

CocoRosie / Bunny Rabbit

De Wonderjaren: Stars and Stripes en Booty Rap.
11 april 2007, AB, Brussel

Tekst: Frederic Evrard

Publicatiedatum: 13 april 2007

De elfde editie van het Dominofestival wordt dit jaar muzikaal geopend door Bunny Rabbit en haar muzikale partner en levensgezel Black Cracker. Met deze laatste als producer werd pas een eerste album ingeblikt dat uitkwam op het Voodoo-Eroslabel van CocoRosie’s Bianca Casady. Het album heet Lovers and Crypts en is een hiphoppastiche die speelt met het rauwe van de Southern hiphop en knipoogt naar Lil’ Kim en Peaches.

De booty rap van Bunny Rabbit is aanstekelijk maar ook wat aandoenlijk, hij is agressief maar eigenlijk ook kinderlijk. De ironie hoeft niet tussen de lijnen gelezen te worden: het is gespeeld, maar het is ook echt. Nummers als ‘Saddle up’ en ‘Lucky Bunny Foot’ brengen de boodschap het beste over: geen franjes, gewoon rechttoe-rechtaan expressie. De rauwe beats en dito raps steken zonder veel problemen het vuur aan de lont in een volle AB, die Bunny Rabbit alvast in de armen sluit. Zonder meer een rake openingsact voor deze eerste Domino-avond.

Na enkele andere opwarmers waaronder beatboxer Tez, een dichter en een sexy nimf, volgt dé hoofdact van de avond: CocoRosie [foto rechts]. De zussen Sierra en Bianca Casady hebben met The Adventures of Ghosthorse and Stillborn een derde album uit en zorgen voor een eerste uitverkochte Domino-avond. Het wordt een ingetogen maar beladen concert waarin oude formules worden geupdatet en nieuwe songs de revue passeren.

De zaal is helemaal tot de nok gevuld en de meisjes krijgen een daverend welkom waarna ze het publiek meteen enkele songs van de nieuwe plaat voorstellen. De spanning is te snijden en ook op het podium is enige nervositeit te ontwaren. De stemmen van de meisjes zijn nochtans in uitstekende vorm en gaan in vergelijking met vroeger steeds meer de confrontatie met elkaar aan.

Geruggensteund door Tez, die het ganse concert van beats voorziet, brengen de zussen niet alleen nieuw materiaal maar grasduinen ze ook naarstig in het eerdere werk. Songs uit Noah’s Ark en La Maison de Mon Rêve worden soms wat grofkorrelig herwerkt, aangepast aan de iets meer levendige sound van de nieuwe plaat.

Als op het projectiescherm boven het podium plots een stars and stripes verschijnt en Sierra hoogdravend het Amerikaanse volkslied inzet ontstaat er lichte verwarring in de zaal, die snel wordt opgeheven als het blijkt te gaan om een intro voor ‘Rainbowarriors’, de recente single. Het is één van de momenten waarop het concert iets meer vaart, en het publiek wat ademruimte krijgt. Bijna verplichte nummers als ‘Terrible Angels’ en ‘By Your Side’ blijven onvermijdelijk voer voor datzelfde publiek, dat ze ten zeerste weet te appreciëren.

De afwisseling tussen het spannende en ironische werk en het diep treurige materiaal maken dit concert toegankelijk en toch typisch CocoRosie. De meisjes lossen duidelijk de verwachtingen in en krijgen na een daverend welkom ook een daverend adieu. Daarmee komt een eind aan dag 1 van deze editie van het Dominofestival, dat zijn start duidelijk niet gemist heeft.

Foto uit het KindaMuzik archief, door Tim Broddin