http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

CocoRosie

Verrassend concert van hippe zusjes Casady.
13 september 2005, AB, Brussel (B)

Publicatiedatum: 20 september 2005

Eén van de thema’s van het KlaraFestival van Vlaanderen dit jaar is ‘Minimal – Less is more’, en in het kader hiervan speelt het Amerikaanse CocoRosie van de zussen Sierra en Bianca Casady een zittend concert in een uitverkochte AB. Precies op de dag van de release van hun nieuwe, tweede album, Noah’s Ark, deels opgenomen op de boerderij van hun moeder in de Camargue, dat hier dus voorgesteld zal worden.

Lies Steppe van Klara heet ons met haar zoetgevooisde radiostem welkom in de droomwereld van CocoRosie. Volgens haar betekent ‘minimal’ in het geval van CocoRosie een minimale inspanning met een maximaal effect. Maar als even later het podium ingepalmd wordt door een groot scherm, enkele dansers, een beatboxer en uiteraard de zussen zelf, af en toe bijgestaan door Patrick Wolf op viool, kan men toch niet echt meer spreken van een minimale inspanning.

Het concert begint met een dansperformance, er wordt een gedicht voorgelezen, er verschijnen beelden op het scherm, en geleidelijk aan vullen de typische geluidjes en hun muziek de ruimte. Sierra en Bianca wisselen verschillende instrumenten af: piano, synthesizer, gitaar en harp. Dit alles aangevuld met allerlei belletjes, opgenomen telefoongesprekken en andere leuke geluiden, én hun beider unieke stemmen. Het resultaat klinkt verrassend fris en origineel. Zijzelf vinden het echter een stijve bedoening en vinden dat we ons met zijn allen moeten ontspannen door het maken van oerwoudgeluiden, die perfect geïntegreerd worden in een nummer. De eerste dieren van Noah’s ark passeren de revue.

De operastem van Sierra domineert ‘Left Hand Shoe’ en de toegevoegde geluiden zorgen vooral voor extra intensiteit, het maximale effect dus. Ook de beelden dragen hier toe bij. Vaak zijn ze erg meisjesachtig, zoals de beelden van de Troetelbeertjes en witte paarden. Maar steeds passen ze bij de muziek.
Er is ook plaats voor enkele nummers uit debuutplaat La Maison de Mon Rêve: ‘CandyLand’, ‘By Your Side’ en een prachtige versie van ‘Lyla’, tegen beelden van één of andere jonge Oost-Europese turnster. Een ontroerend hoogtepunt. ‘South 2nd’ is een even knap nummer met een even trieste tekst, maar na deze rustpunten slaat het concert meer en meer om naar een heuse show.

‘Japan’ is een exotisch, catchy nummer dat toch wel uit de toon springt in het oeuvre van CocoRosie. Het tweede deel is erg theatraal en we horen zelfs een onweer, alvorens terug te keren naar het exotische ritme. ‘Beautiful Boyz’ moet het helaas doen zonder de stem van Antony.
De mensen op het podium hebben meer en meer zin in een feestje en we herkennen zelfs een cover van ‘Turn Me On’, een R&B-hitje van Kevin Little, dat Sierra en Bianca helemaal naar hun hand zetten. Ergens horen we ook flarden van Lil’ Kim: "I used to be scared of the dick". Up-tempo afsluiter ‘Noah’s Ark’ is volledig op sample opgenomen zodat iedereen de handen vrij heeft om te dansen, ook de veelzijdige zussen die zingen, dansen en zelfs rappen. Begrippen als minimalisme en droomwereld lijken ver weg, ook in bisnummer ‘Tekno Love Song’. Wat een uitbundig einde! Maar vooral: wat een prachtig concert!