• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Chuck Berry / Bill Wyman's Rhythm Kings (+ special guest: Mick Taylor)

Geschiedenisles in de HMH.
17 maart 2008, Heineken Music Hall, Amsterdam

Tekst: Lennaert Rooijakkers

Beeld: Peter

Publicatiedatum: 19 maart 2008

Dat menig krasse knar nog een stevig potje kan rocken, demonstreerde de hoogbejaarde Chuck Berry in november in 013. Na een geslaagde comeback, pakt hij het ditmaal wat grootser aan. In de Heineken Music Hall schotelt hij het publiek samen met Bill Wyman's Rhythm Kings [foto links] een onvervalste rock-'n-rollgeschiedenisles voor.

De oud-Rolling Stonesbassist mag met zijn negenkoppige band het college aftrappen. Gedurende een uur passeren allerlei blues-, rock- en bluegrass-oldies de revue. Zorgvuldig werkt de band toe naar wat het hoogtepunt van de set moet worden, het gastoptreden van nóg een ex-Stoneslid, gitarist Mick Taylor.

Niets is echter minder waar. Zijn bijdrage van twee nummers is ronduit schlemielig en van geen enkele toegevoede waarde. Waarom gitaarvirtuoos Albert Lee voor hem het veld moet ruimen is een groot raadsel. Zijn spelniveau weet Taylor geen moment te halen. Het absolute dieptepunt vormt het enige gespeelde Stonesnummer, 'No Expectations', waarbij Taylor vooral vocaal jammerlijk faalt. Mick Jagger zou er niet van geslapen hebben.

Aan Chuck Berry [foto boven] de taak om deze smet in het tweede deel van het rock-'n-rollcollege weg te werken. Tijdens opener 'Roll Over Beethoven' gaat het echter even mis en breekt een van Berry's snaren. Direct sommeert hij zoonlief Charles Berry Jr. om zijn gitaar aan hem te geven. Het is immers papa waar het allemaal om draait. Pas na het hierop gespeelde 'Hail, Hail Rock & Roll' zijn alle technische problemen verholpen en kan de band weer worden gecompleteerd.

Tijd om te rocken. En dat doet Berry nog steeds. In tegenstelling tot Wyman heeft hij hiervoor geen routineuze artiesten nodig. Hij huurt gewoon een onbekende Noorse toetsenist van 23 in die de ware blues in de vingers heeft. Wie zijn ogen sluit denkt zo naar een door het leven getekende zwarte muzikant uit Memphis of New Orleans te luisteren.

Moeiteloos strooit de oude meester, opnieuw getooid met kapiteinspet en glitterblouse, al zijn hits over het publiek. Hier en daar laat het vocaal even te wensen over en ook mist hij zo nu en dan een akkoord. Maar moet je dat een 81-jarige man kwalijk nemen? Totaal niet, het geeft zijn optreden juist extra charme.

Als tegen het einde zijn fameuze duckwalk in 'Johnny B. Goode' voorbijkomt en in afsluiter 'Rock & Roll Music' een groep vrouwen uit het publiek op het podium komt dansen, krijgt de avond het passende slot. Berry zelf is dan al moe. Laat die meiden maar voor het vermaak zorgen, zie je hem denken terwijl hij achter op het podium al zittend de laatste noten van het nummer speelt.

Het is te hopen dat hij nog even meegaat. Want Berry toont andermaal aan de absolute hoogleraar van de rock-'n-roll te zijn.

http://www.kindamuzik.net/live/chuck-berry/chuck-berry-bill-wyman-s-rhythm-kings-special-guest-mick-taylor/16716/
Meer Chuck Berry op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/chuck-berry