Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Charlotte Gainsbourg zit op een kruk net iets rechts van het midden. Ze heeft haar handen op haar benen liggen, haar hoofd een stukje gekanteld. Haar oogopslag doet dromerig, een tikje melancholisch en ietwat nerveus aan. Ze zingt niet altijd zuiver, wel fluweelzacht. Soms zucht ze. Gedurende het concert blijft ze timide: ze verheft haar stem niet, laat staan dat ze zich laat verleiden tot een uithaal. Zonder een pose aan te nemen, eigenlijk wat verlegen, weet ze toch alle aandacht op zich gericht te krijgen. Ze is één van de weinige vrouwen die geheel in het wit gekleed kan gaan en er toch stijlvol uitziet. Het is deze elegantie, in combinatie met de verrassende begeleidingsband van de Nieuw-Zeelander Connan Mockasin, die haar eerste optreden in Nederland tot een memorabele avond maken.
Als dochter van bon vivant Serge Gainsbourg en opperzuchtmeisje Jane Birkin, heeft Gainsbourg zowel in haar acteer- als muziekcarrière een voorname kwaliteit: ze weet zich te omringen met mensen die haar als persoon naar een hoger plan kunnen tillen. Als actrice werkte ze samen met Michel Gondry en Lars von Trier, voor haar platen liet ze de liedjes schrijven door onder andere Jarvis Cocker, Air en Beck. Ze speelt deze avond nummers van haar drie studioalbums aangevuld met covers van haar vader en David Bowie. Connan Mockasin speelt een niet te verwaarlozen rol: zijn arrangementen plaatsen zowel de covers als Charlottes eigen werk in een nieuwe context. Licht psychedelisch, dromerig, soms een beetje disco, dan weer wat richting de funk.
In Paradiso verlaat Gainsbourg het zuchtmeisjesidioom dat met name haar eerste plaat kenmerkte, hoewel ze nog steeds dromerig en sensueel klinkt. Haar band klinkt vreemder, met meer nadruk op ritme en toetsen. Dat heeft als nadeel dat het spel als geheel soms iets te staccato klinkt of dat Gainsbourgs stem niet geheel boven het bandgeluid uitkomt. Op haar beste momenten, bijvoorbeeld wanneer ze met haar linkerhand in haar zak 'Jamais' zingt, glijdt ze over het instrumentarium heen. Veelal vormen Mockasin en de zijnen een prima bed waarop Charlotte Gainsbourg haar teksten vol zoete weemoed tentoon kan spreiden. En soms lacht ze. Een beetje verlegen, dat wel. Maar toch: ze lacht.
http://www.kindamuzik.net/live/charlotte-gainsbourg/charlotte-gainsbourg-connan-mockasin/22916/
Meer Charlotte Gainsbourg op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/charlotte-gainsbourg
Deel dit artikel: