Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het gebeurt niet vaak dat de grote zaal van 013 tot een theater omgebouwd wordt. Nou ja, dat er heel veel stoeltjes geplaatst worden. Voor maar liefst 45 euro kunnen Cesaria Evora-fans zittend genieten van hun favoriete zangeres, voor zeven euro minder kunnen ze er ook nog bij dansen, staand op het balkon. Verschil moet er zijn!
Dat geldt zeker voor Luzazul, dat de langzaam volstromende poptempel alvast van een exotische sfeer voorziet. Dit letterlijk en figuurlijk grensoverschrijdend kwintet speelt latin-jazz met vleugjes flamenco en fado. Oprichter en multi-instrumentalist Martijn Morselt ontfermt zich vanavond alleen over basgitaar en laptop, waaruit hij af en toe een bescheiden drumloop lanceert. De overige drie heren zorgen met percussie, akoestische gitaar en Wurlitzer-piano voor een rijkgeschakeerde kleurenwaaier.
Toch staan alle ogen en oren gericht op zangeres Magda Mendes, die met haar charmante verschijning en prachtige stem met elk liedje de Luzazul-fanclub in aantal verdubbelt. Met een paar zinnetjes in gebrekkig Nederlands weet zij de nodige sympathie op te wekken, zoals prinses Maxima dat jaren geleden ook deed. Geen blauw bloed, maar blauw licht; dat is waar het palindroom Luzazul voor staat.
Groen is de kleur van Cabo Verde, de archipel waar de koningin van de morna zetelt. Dit typisch Kaapverdische genre wordt gezien als de tegenhanger van de Portugese fado, voornamelijk omdat sodade (saudade in het Portugees) het verbindend hoofdthema van de teksten is. Dit niet rechtstreeks te vertalen woord omvat emoties als heimwee, verdriet en verlangen. Toch is het meteen een vrolijke boel in 013, wanneer de acht muzikanten van Cesaria Evora het podium betreden en een swingend intro inzetten.
De diva zelf is allang geen groentje meer. Voor het tweede liedje komt ze bedaard het podium opschuifelen en neemt ze plaats achter de microfoon, terwijl de ovatie van het publiek de band nog steeds ruimschoots overstemt. En dan die stem…
Het bewegen laat de 65-jarige dame daarna volledig aan de koddige Cubaanse violist en de saxofonist over. Als een soort Mini en Maxi doen ze danspasjes en toveren ze de mooiste tweestemmige melodieën uit hun instrumenten. Met de rest zit het ook wel snor. Twee percussionisten, twee gitaristen, een bassist en een pianist completeren de band, die Evora virtuoos begeleidt.
Halverwege de set vol morna’s en heupwiegende coladera’s komt ze in beweging en loopt ze richting een paarsgedekt bijzettafeltje naast de zwarte vleugel, waaraan ze doodleuk een sigaretje opsteekt. De band speelt rustig door en de fans kunnen het kolderieke tafereeltje wel waarderen. Na de peukenpauze gaat de show op even hoog niveau verder. Door haar unieke, diepdonkere stem, haar fantastische muziek en een geweldige lichtshow ademt 013 inderdaad de sfeer van een intiem theater, waar alleen de diva mag roken. Verschil moet er zijn!
http://www.kindamuzik.net/live/cesaria-evora/cesaria-evora-luzazul/14521/
Meer Cesaria Evora op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/cesaria-evora
Deel dit artikel: