• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Ceremony / Mozes and the Firstborn

De boeiendste hardcoreband van het moment.
15 augustus 2012, Melkweg, Amsterdam

Tekst: Ruud van Esch

Beeld: Niels Vinck

Publicatiedatum: 17 augustus 2012

De discussie over Ceremony is even hardnekkig als triviaal. Met zijn laatste twee albums is de band andere richting ingeslagen en daar kan een aanzienlijk deel van de behoudende hardcorescene maar moeilijk mee uit de voeten.

Deze stijlverandering is ongetwijfeld de reden dat Mozes and the Firstborn vanavond mogen openen. Eerlijk gezegd schiet de keuze voor het uit Eindhoven en Antwerpen afkomstige kwartet zijn doel voorbij. De mix van garage en beat is veel te zoet om het kleine publiek op te warmen, laat staan om over een op volle kracht blazende airco heen te walsen. Het spartaanse drumintro klinkt nog veelbelovend, maar als de frontman opkomt - gitaar op Beatlehoogte - blijkt de combinatie met het hoofdprogramma geen geslaagde. Ook al heeft de wat timide uitvoering van rammelende garagepop zijn charmes, vanavond sorteren die weinig effect. Volgende keer ook even de back-upgitaar van tevoren stemmen jongens, dat houdt de vaart lekker in het optreden.

Ceremony [foto's] beantwoordt de vraag hoe veel oud werk er tijdens deze tour in de setlist zit meteen met 'Hysteria', één van de slepende meezingers van het laatste album, Zoo. De band won zijn eerste zieltjes met een opgefokte sound à la Trash Talk, maar een jaar of zeven later voelt Ceremony zich beter thuis bij hardcore die is doorvlochten met garage en zelfs shoegaze. 'Sick' knalt er dan alsnog hard in, maar het zijn nummers als 'World Blue' en 'Hotel' waar Ceremony zich nu bij thuisvoelt. Zelfs zo erg dat ook de oudere nummers eenzelfde gedaante aannemen en lekker achterover leunen.

Met z'n androgyne looks slaagt gitarist Anthony Anzaldo Jr. aardig in de rol van buitenbeentje onder de punks. Het is echter Ross Farrar die de twee kanten van Ceremony belichaamt. Enerzijds is hij de verlegen profeet die het liefst naar de grond kijkt en de wereld om zich heen bekritiseert, aan de andere kant biedt hij zijn excuses aan voor het hoge podium en mengt hij zich de helft van de tijd tussen het publiek. Een gevecht om de microfoon is het resultaat: fans storten zich op het ding, als jonge vogels op een bungelende regenworm.

Van alle jonge Amerikaanse bands die teruggrijpen naar jarentachtighardcore is Ceremony de meest interessante. De band durft zich af te zetten tegen de geldende regels en behalve een kleurrijke discografie levert dat ook een verrassende show op. Een volgende keer in een kleiner zaaltje wordt onvergetelijk.

http://www.kindamuzik.net/live/ceremony/ceremony-mozes-and-the-firstborn/23128/
Meer Ceremony op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/ceremony