• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Reflections Fest part II

Een pak goede bands op een lamme zondagmiddag.
26 februari 2006, Hof ter Loo, Antwerpen (BE)

Tekst: Maurice van der Heijden

Beeld: Paco Weekenstroo

Publicatiedatum: 01 maart 2006

Begonnen met een hardcore fanzine. Daarna singles op de markt gegooid. Nog later ook complete albums uitgebracht. In een notendop is dit het verhaal van Reflections Records. Ze zijn nu inmiddels tien jaar bezig en de twee vaste krachten achter het label, Johan en Suzanne, gaan ook nog eens trouwen met elkaar. Als dat geen reden voor een feestje is, weet ik het ook niet meer. Dat dachten ze zelf ook en daarom zijn er dit jaar maar liefst drie Reflections Fests opgezet. KindaMuzik was te gast bij aflevering twee.

We pikken pas in bij het derde stukje taart van de dag, An Albatross [foto boven]. De oorverdovende brij van hakkende drums, spastische gitaarriffs, keyboardgereutel en panisch gekrijs schudt iedereen wakker, maar de herrie blijft ergens tussen het podium en de zaal hangen. Ook al stelt de krijsende albatros alles in het werk om gezien en gehoord te worden. De carnavaleske intermezzo’s op het keyboard zorgen eventjes voor rust, maar in feeststemming geraken we nimmer.

Gelukkig is dat ook niet het geval bij de meesters van Amen Ra. De duisternis valt vandaag al vroeg in het Antwerpse en de oorzaak is dit Belgische vijftal. Dankzij geprojecteerde beelden als extra stimulans daalt iedereen af naar de inktzwarte kelders van de tempels van Ra. In de grote zaal weten de heren het laatste album Mass III prima te presenteren.
Het is al snel duidelijk dat de rest van de affiche een zware kluif heeft om deze overdonderende aardverschuiving te overtreffen. Rise And Fall [foto onder] faalt daarin als eerste, maar dat is voornamelijk te verklaren doordat de geluidsman blijkbaar houdt van een iel gitaargeluid. Als de strot van zanger Björn op het laatst ook nog maar half te horen is, beseft iedereen dat de lamme sfeer in de zaal zal blijven hangen. Ondanks de energieke set, die uit een gebalanceerde mix van nummers van Hellmouth en Into Oblivion bestaat.

De ballen uit je broek rocken doen we met Doomriders. Waar bassist Nate bij Converge vooral van moeilijk doen houdt, weet hij als frontman bij Doomriders het publiek met gemak in te palmen. Weg is de uitgebluste sfeer in de zaal, dit viertal bewijst dat eerlijke, vuige rock-'n-roll nog het beste werkt om een zaal in vuur en vlam te zetten. Net als op Black Thunder wordt het nergens fenomenaal, maar vermakelijk blijft het wel.
Bij de eerste tonen van 'Modern Life Is War' verschijnt het kippenvel net als de vorige keren weer op mijn armen. Ondanks het feit dat het de laatste show van de tour is en de lamme sfeer ook bezit heeft genomen van de muzikanten. Gelukkig houdt de intensiteit in de slepende nummers stand zodat we het vijftal eigenlijk weer niet op een slecht optreden kunnen betrappen. De band blijft de revelatie in hardcore van de afgelopen jaren en ik ben benieuwd hoe een nieuw album zal gaan klinken.

Pelican en Cave In mogen daarna afsluiten. Zoals eerder in Tilburg weet het instrumentale Pelican weer niet een uur lang optimaal te boeien. Debet daaraan is het ontbreken van beukende riffs, die hoogtepunt van de set ‘Autumn into Summer’ overigens wel bevat. De afsluiter piekt eveneens naar hoge hoogten, maar het grootste gedeelte van het publiek is dan al afgetaaid.
Tijdens de set van Cave In [foto midden] loopt de zaal weer vol. Net als Doomriders komt ook deze band uit Boston en de heren weten eveneens de rock te vinden. Dat lukt ze door te plukken uit het oude metalen werk, het trippende Jupiter-era óf toch aan de haal te gaan met rockende riffs, zoals op het laatste kindje Perfect Pitch Black. Zoals vaker vandaag slaapt de geluidsman, want de rulle zang van bassist Caleb is nauwelijks te horen. Dat is jammer, want bij de nieuwelingen ‘Shapeshifter’ en ‘Dead Already’ heeft hij menig zinnetje in te brengen. Desondanks is het plezier van de lippen van de artiesten af te lezen. Er is zelfs plaats voor een toegift met achter de drumkit ex-drummer J.R., die op tour is met Doomriders. De mannen uit Boston hebben er de grootste lol om. Jammer dat de vermoeide kinderen in het publiek niet worden meegetrokken in het feestgedruis.

http://www.kindamuzik.net/live/cave-in/reflections-fest-part-ii/12103/
Meer Cave In op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/cave-in