• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Candiria / -45 Degrees

Schande dat dit vijftal moet optreden voor een vrijwel lege Lintfabriek.
16 oktober 2005, Lintfabriek, Kontich (BE)

Tekst: Maurice van der Heijden

Publicatiedatum: 20 oktober 2005

“Er is zeker weer wat te beleven in de Lintfabriek?”, vraagt de schattige dame in een frituur in Kontich. “Jazeker, de Amerikanen van Candiria mogen vanavond aantreden”, vertel ik.
Bij binnenkomst van de Lintfabriek is het leeg. Erg leeg. Net begonnen is het Belgische viertal Minus45Degrees. Ik heb deze band al vaker gezien, maar nog steeds ben ik niet overtuigd terwijl het absoluut niet slecht is wat ze doen. Het zijn goede muzikanten en de mix van Botch en Norma Jean gemengd met atmosferische gedeeltes steekt nog goed ineen ook, maar het 'net-niet-gevoel' steekt toch de kop op. Mede debet hieraan is het vreemde gedrag van de zanger. Deze gaat op een vreemde manier op in de muziek en ik ben er nog niet helemaal uit of het echt is of gespeeld.

Bij veel hardcoreconcerten gaat het publiek bij een minder bezochte show achterin staan. Gelukkig voor Candiria [foto] gaat het handjevol dat is komen opdagen vooraan staan.
Bij de aftrap kan je meteen zien dat de gehele band er zin in heeft. Drummer Kenneth heeft zijn houthakkershemd uit de kast getrokken en hakt op swingende wijze een compleet bos om gedurende de set. Zanger Carley springt als een dolle op het podium, maar heeft nog genoeg lucht over om zijn zang door de microfoon te schreeuwen.
Tijdens de eerste cleane zangpartijen, die overigens op het laatste album What Doesn’t Kill You… nog nooit zo vaak te horen waren, zit de geluidsman nog even te slapen, maar andere minpunten zijn er vanavond toch echt niet te vinden.

Het spelplezier straalt van de gezichten af en met vooral nieuw werk en oudjes van op 300% Density en Process of Self-Development vliegt de set voorbij. Ik herhaal het nog maar eens, maar de accenten die Kenneth in zijn drums legt zijn uniek in de mix van rock, metal, hardcore en jazz. Het ziet er ingewikkeld uit, maar tegelijkertijd swingt het als een salsaband.
De bassist is overigens niet zoals bij een heleboel hardcorebands overbodig, maar vult met zijn vingervlugge spel warempel een aardig gedeelte van de Candiria-cocktail. Als deze New Yorkers het podium verlaten volgt een lang applaus waarna er nog een spontane jamsessie volgt waar enkel de twee gitaristen en Kenneth aan deelnemen. Een rustgevend einde na een explosieve show.

http://www.kindamuzik.net/live/candiria/candiria-45-degrees/10894/
Meer Candiria op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/candiria