http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Calexico / Laura Gibson

Mooi contrast tussen intimiteit en vrolijkheid.
19 september 2012, AB, Brussel

Tekst: Geertje Cools

Publicatiedatum: 22 september 2012

Singer-songwriter Laura Gibson uit Portland, Oregon bracht dit jaar La Grande uit, een plaat die aan een dorp in haar thuisstaat gewijd is. Ze ruilde het intieme, breekbare geluid van de eerste albums in voor een voller klankenpalet. Ook live is het broze eraf, hoewel haar muziek nog steeds kwetsbaar en vrouwelijk klinkt. Gibson - die duidelijk in haar sas is - laat zich op de plaat muzikaal bijstaan en ook in de AB wordt ze omringd door drie muzikanten.

De bandleden en de nieuwe aanpak op La Grande - die bijna volledig aan bod komt - zorgen alvast voor meer variatie, vooral qua klankkleur en ritme, zoals in het titelnummer van de plaat. De folknummers klinken veelzijdig en warm. Er is zelfs plaats voor vrolijkheid, mede dankzij korte interventies van de toetsenman, die af en toe trompet speelt. Een voorbode van het concert van Calexico.

Het optreden is uitverkocht en nergens ter wereld waren de kaarten sneller op dan in België. Calexico, dat dit kunstje al vaker flikte, heeft dan ook een fijne band met de AB, want in 2008 nam de groep er een livealbum op. Nu promoot men Algiers, de gloednieuwe plaat.

Anno 2012 is Calexico op het podium een zevenkoppige band, maar spilfiguren blijven uiteraard drummer John Convertino en frontman Joey Burns, die overigens ook een bijdrage leverde aan La Grande van Laura Gibson. De rol van Jacob Valenzuela, die ruim tien jaar geleden opdook als mariachimuzikant, wordt steeds groter en verrijkt het typische, weidse westerngeluid van de 'woestijnrock' van weleer. Wat blijft zijn de geografische connecties. Calexico laat zich inspireren door de sfeer van specifieke plaatsen. Zo is Algiers opgenomen in New Orleans, wat duidelijk een nieuwe wending aan het oeuvre van de band geeft.

Veel nummers op Algiers - zoals 'Para' en 'Fortune Teller' - zijn rustig te noemen, wat soms behoorlijk contrasteert met de uitbundige en snelle trompetten uit klassiekers als 'El Picador' of 'Alone Again Or', de cover van Love die al jaren op de setlist staat. Maar de afwisseling tussen subtiliteit en zuidelijke vrolijkheid vormt zeker een meerwaarde. Het concert zet je aan de nieuwe plaat te ontdekken en te doorgronden, en door de oude nummers - met afsluiter 'Güero Canelo' als feestelijk hoogtepunt - krijg je zin om op reis te gaan en alle bezongen plaatsen (Güero Canelo is een restaurant in thuisbasis Tucson, Arizona) te bezoeken. Na ruim vijftien jaar is Calexico nog steeds een unieke liveband die zelden verveelt.

Foto uit het KindaMuzik-archief, door Reinier Asscheman