• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Cactusfestival 2006 Dag 1

Verjaarscadeau in feestverpakking, met o.a. The Proclaimers, Garland Jeffreys en The Wailers.
07 juli 2006, Minnewaterpark, Brugge

Tekst: Dieter Craeye

Beeld: Anton Coene

Publicatiedatum: 10 juli 2006

De champagne ter gelegenheid van een kwarteeuw Cactusfestival wordt ontkurkt door Absynthe Minded. Het veelgeprezen combo groeide vorige week nog uit tot één van de onbetwiste hoogtepunten van Rock Werchter, maar moet zich in het Minnewaterpark met heel wat minder kijklustigen tevreden stellen. Jammer, al laten de Gentenaren het niet aan hun hart komen en gaan ze ook nu weer een uur lang au fond. Hun set is opzwepend, dan weer ingetogen en even verkwikkend als een watermeloen in het gezelschap van de brandende zon. ‘My Heroics, Part One’ haalt de banden aan met het intussen aardig aangedikte publiek, dat hij nadien in de frontstage nog uitvoerig gaat begroeten.

Ook de eeneiige tweeling (Craig en Charlie Reid) van The Proclaimers [foto links] moet vroeg aan de bak, maar dat lijkt hen in geen geval te deren. De Schotten ontpopten zich vorig jaar reeds tot publieksfavoriet op Folk Dranouter en doen dit huzarenstukje in Brugge met sprekend gemak over. Bijna twee decennia zijn The Proclaimers onderweg en of ze nu voor tienduizenden door het dolle heen gejaagde voetbalsupporters staan of voor slechts een paar duizend festivalgangers, elk concert is voor hen een belevenis. Hun speelplezier werkt aanstekelijk, de songs klinken ook zonder noemenswaardige metamorfoses fris en strak en profileren zich even tijdloos als de cursiefjes van Gezelle. Met ‘Let’s Get Married’, ‘I’m on My Way’, ‘Letter From America’ en ‘Sunshine on Leith’ rijgen The Proclaimers de hoogtepunten naadloos aan elkaar, ‘I’m Gonna Be (500 Miles)’ zorgt ei zo na voor extatische vreugdetaferelen. Een blij weerzien, kortom.

Garland Jeffreys [foto rechts] is eveneens een artiest waarvan de hoogdagen uit zijn carrière in de vorige eeuw lijken te liggen. Aan hem dus de uitdaging om het publiek ervan te overtuigen dat hij opnieuw springlevend is en nog lang niet aan uitbollen denkt. De Newyorker slaagt in zijn opzet en countert flinke rockuithalen (‘Modern Lovers’) met zwemen reggae (‘Ghost Writer’). Erg onderhoudend en dan heeft Jeffreys nog kleppers als ‘Matador’ en ‘Hail Hail Rock ‘n Roll’ in de sloffen zitten. Een vakman par excellence, maar dat wisten kenners al langer. Na Joe Jackson, Elvis Costello en Patti Smith voorgaande jaren alweer een smaakmaker die het Cactusfestival exclusief aan zich wist te binden. Overbodig te vermelden dat het publiek na afloop dronken van vreugde de exotische eetstandjes opzocht en het concert van A tot Z ontleedde.

Wie uiteraard ook uitheems aandoen, zijn The Wailers, zes jaar na de passage van Ziggy en zijn Melody Makers. De legendarische begeleidingsband van Bob Marley draagt de rastafarian way of life nog steeds hoog in het vaandel en klinkt ook vijfentwintig jaar na diens heengaan nog opvallend urgent. Voor het podium roken jong en oud de vredespijp; vader brengt zoon de beginselen van het skanken bij, omgekeerd wordt nauwgezet uit de doeken gedaan hoe je de perfecte spliff krult. “See, hear, feel the world”, het motto van het Cactusfestival hadden de woorden van Marley kunnen zijn. De groep brengt onder aanvoering van zanger Young Lion een bloemlezing van de meest significante werken van de legende, onder meer ‘Redemption Song’, ‘Stir It Up’ en ‘I Shot the Sheriff’ houden de herinnering brandend actueel, de hemel tovert spontaan een zonnestraal tevoorschijn.

http://www.kindamuzik.net/live/cactusfestival/cactusfestival-2006-4855/13390/
Meer CACTUSfestival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/cactusfestival