Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Zouden ze het erom gedaan hebben? Juist op de dag dat de klok een uur wordt teruggezet speelt Burnt by the Sun [foto's] zijn afscheidsshow in Haarlem. Het is alsof de bandleden de laatste ademtocht van hun gedenkwaardige onderneming toch maar zo lang mogelijk willen uitstellen op deze gure najaarsavond.
Misschien krijgen ook daarom de voorprogramma's ruim de tijd, met wisselend resultaat. Na een veel te lang optreden van wat lokale helden verrast het Portugese Men Eater (Nelly Furtadofans?) met een vernietigend halfuurtje aan groovende, take no prisoners sludgecore dat naar meer smaakt. Daarna valt het Canadese Sights & Sounds toch wat tegen. Het bezeten spelende kwartet zet hoog in met zijn aparte emoëske progcore, maar wordt genekt door een definitieloos gitaargeluid, een jammerlijk mislukte poging tot artistieke uitlichting en een niet bijster enthousiast publiek.
Dat laatste houdt bij Burnt by the Sun nog steeds niet over. De toehoorders zijn weliswaar één en al oor, maar allesbehalve talrijk en lijken bovendien behept met een al dan niet gepaste eerbiedwaardige terughoudendheid jegens het afzwaaiende vijftal. Dat treedt op deze eerste Europese tour ooit overigens aan met The End(!)zanger Aaron Wolff als vervanger van Mike Olender, die vanwege familieomstandigheden ontbreekt.
Burnt by the Sun heeft de afgelopen tien jaar als weinig andere bands het beste van de baanbrekende moderne Amerikaanse extreme metal en posthardcore in zich verenigd: de mathacrobatiek van The Dillinger Escape Plan, de monsterriffs van Mastodon en de tomeloze agressie van Pig Destroyer. Net als die laatste band slaagt ook Burnt by the Sun er wonderwel in om de in ruime mate aanwezige pakkende riffs niet onder te laten sneeuwen door de snel-sneller-snelst tempowisselingen.
De aanblik van vier kale oudere heren met grijzende ringbaardjes en de in kennelijke staat verkerende en daardoor wat schorre Wolff is dan ook even wennen, maar vanaf opener 'There Will Be Blood' gaat het desalniettemin een klein uur zwáár los. Halverwege neemt men even de tijd voor een gezamenlijke shot whiskey, om af te sluiten met nog één keer het oudje 'You Will Move'.
Toch zou het een anticlimax zijn als dit echt het slotakkoord van Burnt by the Sun is, daarvoor is de gelegenheid van een halfvol gedwee Hollands achterafzaaltje toch te min. De band heeft altijd een zeker projectmatig karakter gehad, dus het zou zomaar kunnen dat het over een jaartje of drie ineens weer begint te rommelen aan het Burnt by the Sunfront. Als het even kan, graag.
http://www.kindamuzik.net/live/burnt-by-the-sun/burnt-by-the-sun-sights-sounds-men-eater/19345/
Meer Burnt by the Sun op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/burnt-by-the-sun
Deel dit artikel: