• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Buried Inside / Rise And Fall / Kill Caress

Canadezen trekken alle registers open.
30 november 2005, 013, Tilburg (NL)

Tekst: Maurice van der Heijden

Beeld: Tim van Veen

Publicatiedatum: 06 december 2005

Vorige week The Locust en nu is het alweer tijd voor een andere geweldige ondergrondse band van de andere kant van de grote plas. Dit keer is het de beurt aan Buried Inside om te bewijzen dat ze niet voor niets in het vliegtuig zijn gestapt. Maar voordat die aantreden mogen Kill Caress en Rise And Fall de avond starten.

Met een dromerige introductie begint Kill Caress veelbelovend, maar plots wordt deze eerste aanzet afgekapt en wordt er gestart met het volgende nummer. Een slechte zet, want daardoor mag het publiek opnieuw proberen in de sound van Kill Caress te geraken. In het halve uurtje lukt dat nog aardig, maar de trage slepende nummers met veel dissonante riffs missen net dat laatste vleugje overtuiging. Komt het doordat de band vrijwel nooit speelt? Ik weet het niet, maar feit is wel dat zulke songs pas gaan leven als een band op elkaar is ingespeeld. Een beetje onwennig zijn de heren in ieder geval nog wel.

De ingespeelde motor Rise And Fall [foto boven] heeft daar in ieder geval geen last van. Deze rauwe brok van punk en metal dendert lekker door. Jammer is het dan wel dat het geluid niet echt te pruimen is vandaag en zanger Björn niet altijd zijn felle strot lijkt boven te halen. De hardcore versie van 'Entombed' zorgt wel voor genoeg actie voor het podium en de combinatie van oud werk (Hellmouth) en het zojuist verschenen Into Oblivion zorgt er toch voor dat de band blijft boeien. Zelfs een mindere dag kan deze Belgen niet klein krijgen en een extra nummertje van de nieuwe plaat zou niet verkeerd zijn geweest.

Intens, meeslepend en energiek zijn de sleutelwoorden bij het Canadese Buried Inside [foto onder]. Alle elementen in deze band kwamen al eerder voorbij in de ondergrondse muziekgeschiedenis van de hardcore, maar deze vijf knapen weten er toch een eigen sound uit te persen. Neem het bombastische en meeslepende van Isis, het oppeppende en hectische van screamo bands als Shikari of Saetia, en voilà je hebt Buried Inside. Bij het starten van de set wordt een muur van geluid opgetrokken waar door het slechte geluid, eerlijk is eerlijk, in het begin geen touw aan vast is te knopen. De mensen die het meer moeten hebben van de oude stempel van hardcore vluchten de zaal uit. Zij hebben het toch bij het verkeerde eind, want Buried Inside trekt je langzaam weg van deze planeet. Integraal worden de stukken van de conceptplaat Chronoclast de speakers uitgejaagd. Daarbij valt op dat het er live nog een streepje intenser aan toe gaat.

De opbouw van de songs en het volledig doorhalen als betrof het een orkaan, zijn de belangrijkste kenmerken van de sound van Buried Inside. Deze twee pijlers zijn van uiterst belang binnen dit soort hardcore. Het is schitterend om te zien dat de vijf muzikanten totaal opgaan in de muziek. Het helse geschreeuw, het doorhakken op de drums en de resonerende gitaren in de muur van geluid zorgen ervoor dat je geboeid blijft kijken. Het is niet ieders pak koffie, maar blootstelling aan de sound van deze mannen in houthakkershemden bezorgt je wel een avond die je nog lang zal heugen. En dat is nog altijd de opzet van een concertbezoek, nietwaar?

http://www.kindamuzik.net/live/buried-inside/buried-inside-rise-and-fall-kill-caress/11395/
Meer Buried Inside op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/buried-inside