Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Maandagen vallen altijd zwaar, een uur lang zware ronkende drones aanhoren valt dan niet mee. Rond de 120 mannen en vrouwen laten zich niet kennen en togen naar Tilburg voor het eerste Nederlandse optreden van Burial Chamber Trio [foto rechts], een gelegenheidsdronegezelschap met aan boord Greg Anderson, Oren Ambarchi en Attila Csihar.
Eerst maakt het nieuwe alterego van Vincent Koreman, The Die!Die!Die! [foto links], zijn opwachting. Met een winkelwagen vol ruis en met gegrom door twee microfoons, die vervolgens vervormd wordt, bezorgt hij de meeste bezoekers een minder plezierige binnenkomer.
In kimono en met een duivelsmasker op maakt hij nog minder vrienden, maar dat zal ook absoluut niet Koremans bedoeling zijn deze avond.
Vanwege de immense populariteit van Sunn O))) doet Anderson dat wel. Voordat hij zijn dronemotor aanzwengelt, is Ambarchi al minimaal tien minuten onderweg met het uitklinken en vervormen van gitaaraanslagen. De steeds hoger wordende tonen teisteren steeds meer de oren totdat Anderson met zijn ultrazware en trage drones het evenwicht hersteld.
Dan, volledig op toeren, kan de poort naar de hel opengezet worden en wie kan daar dan het beste gaan staan? Csihar natuurlijk. Hilariteit ten top wanneer dit heerschap met een blonder pruik op door het publiek naar voren schuifelt in een kapot geknipte jute zak.
Als hij uiteindelijk het podium opklautert, is de rookmachine al op volle toeren en doet hij nog het meest denken aan een aangespoelde schipbreukeling. Met zijn bezwerende keelklanken probeert hij alle inheemse dieren op een onbewoond eiland te verdrijven. Anderson en Ambarchi, nu voorzien van een bivakmuts en monstermasker, staan hem bij om alle roofdieren uit zijn buurt te houden.
De poort naar de hel kan dus weer dicht en de voorspelde tocht blijft uit. Wat overblijft, is een fascinerende trance die later ruw wordt verstoord door het manische gelach van Csihar. Wordt het publiek in de maling genomen doordat het blijft staren naar een drietal getooid in jutezakken en voorzien van masker, bivakmuts of pruik?
Of had het trio zonder gerepeteerd te hebben nooit verwacht dat de gehele zaal een vol uur zou blijven kijken? De waarheid ligt ergens in het midden, waardoor dit tweede optreden van Burial Chamber Trio nog steeds als geslaagd bestempeld kan worden.
Foto's met dank aan Christiaan Westgeest
http://www.kindamuzik.net/live/burial-chamber-trio/burial-chamber-trio-the-die-die-die/14830/
Meer Burial Chamber Trio op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/burial-chamber-trio
Deel dit artikel: