Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Al zo'n dikke tien jaar zijn de mannen - inmiddels met een violiste - van British Sea Power bezig. Ze maken spichtige indierock met humorvolle teksten vol historische en literaire verwijzingen en zijn niet te beroerd op bijzondere plekken te spelen of heel wat lover aan takkenbossen over de versterkers te draperen. Van zwart omfloerste doemrijke rock naar grootse en open indiepop naar instrumenaal soundtrackwerk en tegenwoordig een mengvorm van de vele stijlen die de band op zijn tocht aandeed, blijft British Sea Power vooral recensentenband en Geheimtipp ineen.
De platen van de groep uit Brighton worden steevast op de nodige jubel onthaald in de pers. Fans die al gevallen zijn voor de band maken weer een rondedansje bij het verschijnen van het nieuwe Machineries of Joy, maar nieuwe zielen levert zo'n album nauwelijks op. Gek genoeg ontbrak British Sea Power op het Best Kept Secret festival, terwijl juist oudgedienden als Bloc Party en Damien Rice daar een (overwegend) jong en gretig publiek voor zich wisten te winnen. Zo blijft het een band voor de happy few.
Bitterzoet staat volgepakt met vooral de wat oudere indierockliefhebber. Die blijkt wel in voor een avond snuggere indierock met het op elkaar gepropte British Sea Power dat zich rond een immens drumstel moet plooien. De band komt stroef uit de startblokken. De zang klinkt wat flets en de bandmachine heeft duidelijk tijd nodig om op stoom te komen. De eerste dampende uitbraak volgt dan ook pas ongeveer halverwege de show in de vorm van het venijnige oudje 'Remember Me'. Vanaf dat moment zijn de remmen los, gaat het publiek - waaronder opvallend veel Britten - stukje bij beetje meer en meer overstag en gloort er een gloedvolle hoop aan de horizon.
Wanneer British Sea Power op dreef is en begint uit te pakken, valt op hoezeer Bitterzoet te klein is voor deze band. Het muzikale gebaar is te groot voor tussen deze muren; het geluid abominabel schel en ook de knetterende lichtshow smeekt om een festivalpodium van fors formaat. British Sea Powers werk is te groot voor de bovenzaal van Paradiso of een Bitterzoet of EKKO. Dit materiaal vindt vruchtbare grond vanaf een capaciteit zoals de Oude Zaal van de Melkweg die heeft. En groter.
Gek genoeg zit dat er niet in voor Britsh Sea Power. Die belofte van de grotere aanhang heeft de band altijd aangekleefd. Zelf lijken ze totale vrede te hebben met de loop der dingen in hun carrière. Door de band nu 'weg te stoppen' in Bitterzoet wordt nog maar eens onderstreept dat een sprong naar meer ook wat programmeurs betreft niet te verwachten is. Zo blijkt British Sea Power een stug voortploeterende en - uiteindelijk - razende machine die klein gebleven is door een grootse Geheimtipp te zijn. Het wilde misschien lang niet echt deze keer, maar als het dan eenmaal lukt, is British Sea Power toch echt een band van de soort: dat-zouden-meer-mensen-moeten-doen...
Foto uit het KindaMuzik archief door Frederick Noordhuis
http://www.kindamuzik.net/live/british-sea-power/british-sea-power-3810/24108/
Meer British Sea Power op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/british-sea-power
Deel dit artikel: