• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Bonnie 'Prince' Billy

Van antiheld tot heldendom.
23 januari 2012, Tivoli, Utrecht

Tekst: Machiel Coehorst

Publicatiedatum: 25 januari 2012

Grote kans dat ze vanuit het hele land naar Tivoli zijn gekomen, de volgelingen van Bonnie 'Prince' Billy. Het is het enige (en waarschijnlijk om die reden nogal prijzige) optreden in Nederland van de bebaarde zonderling met de wonderschone liedjes.

Bij binnenkomst krijgt elke bezoeker een kaartje met het vriendelijke doch dringende verzoek om tijdens het optreden stilte te betrachten. En de boodschap werkt want het is nagenoeg stil in de uitverkochte zaal. Een nadeel is wel dat elk plastic bekertje dat op de grond valt klinkt als een bom die ontploft. Maar goed, Bonnie 'Prince' Billy kan in betrekkelijke rust zijn verfijnde liedjes ten gehore brengen. Country en folk zijn de belangrijkste ingrediënten van zijn ingetogen, bijna pastorale muziek.

Echt vrolijk wordt het - zoals verwacht - niet, maar het viertal op de planken oogt wel ontspannen en heeft er lol in. Bonnie 'Prince' Billy wordt geflankeerd door Ben Boye op de vleugel, autoharp en harmonium, Emmett Kelly op (veelal Spaanse) gitaar en Angel Olson als kompaan voor de fijne zanglijnen. Het is een prima gezelschap: Boye geeft met frivool pianospel wat lucht aan de donkerte van veel liedjes, Kelly heeft met zijn subtiele gitaarspel wel wat van Dave Rawlings en Olson vormt een prachtig tegenwicht aan de wiebelstem van de frontman.

Diens stem is met de jaren beslist zuiverder gaan klinken. Toch zijn er maar weinigen die zo schaamteloos vals zingen als hij: met het hoofd in de nek en ver weg van de microfoon vliegt hij soms nog behoorlijk uit de bocht. Het blijft natuurlijk ook zijn handelsmerk; het donkere, mystieke geluid van zijn liedjes krijgt er zo een dimensie bij. Maar het mooist is de stem van Bonnie 'Prince' Billy als hij het klein houdt en de extase achterwege blijft, zoals in het verstilde 'Cows' van zijn laatste album Wolfroy Goes to Town. Deze cd is natuurlijk hofleverancier van de avond. Ook 'Black Captain' en 'No Match' krijgen een mooie uitvoering en het curieuze 'Quail and Dumplings' is het openingsnummer.

Vrij traditionele country vormt de opmaat voor een optreden dat gaandeweg wint aan spanning en gelaagdheid. De opgevrolijkte versie van 'I See a Darkness' van de gelijknamige pracht-cd is bijna een dissonant. Vooral het middengedeelte van het concert is van grote schoonheid met bijzonder mooi samenspel van de muzikanten. De voorman zelf blijft natuurlijk - al dan niet gespeeld, hij is tevens acteur - een rare kwibus met die vreemde handgebaren waarmee hij zijn woorden kracht bijzet, de maffe huppelpasjes en zijn gortdroge humor. Ook trekt hij nogal eens zijn broek op. Een antiheld, jazeker, maar met zijn muziek heeft hij het heldendom inmiddels allang bereikt.

Foto uit het Kindamuzik archief door Martijn Booij

http://www.kindamuzik.net/live/bonnie-prince-billy/bonnie-prince-billy-4576/22496/
Meer Bonnie 'Prince' Billy op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bonnie-prince-billy