• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Bon Iver

Hartverzakkingen en hartveroveringen.
27 oktober 2011, Vredenburg, Utrecht

Tekst: Daniël Verlaan

Publicatiedatum: 27 oktober 2011

Bon Iver, wat doe je ons aan? Je start met 'Perth' en een hartverzakking volgt. Het nummer is enorm bombastisch, iets dat tekenend is voor je tweede plaat. Maar dan: de galm van de gitaar wordt niet aangepast, waardoor het geheel veel te hard en schel klinkt. Uiteindelijk is 'Perth' overdonderend, zonder iemand te raken.

De veronderstelling dat Bon Iver live helemaal fántástisch is, lijkt voor veel bezoekers op te gaan. Dat is deels ook waar, maar toch verliest de band rondom Justin Vernon een aantal keren flink de aandacht. Tijdens 'Minnesota, WI', het nummer dat na de opener wordt gespeeld, hoor je dat het vreselijke geluid is bijgesteld. Maar nog steeds word je niet ingepakt.

Het concert komt dan ook pas los tijdens de melancholische nummers van het tweede album, dat Bon Iver in de eerste drie kwartier bijna volledig speelt. Het zijn 'Holocene' en 'Hinnom, TX' die het publiek weten te pakken, waarna de band met 'Calgary' een einde breit aan het materiaal van Bon Iver. De zaal fleurt op: de bekende single wordt uitstekend gespeeld. Dan volgt het gladde 'Beth/Rest', inclusief glijdende saxofoonsolo's en jarentachtigsynthesizers. Dat de toetsenist tot drie keer toe niet op de maat kan inzetten, wordt Bon Iver dan maar vergeven.

Ook de jongens die hun arm tijdens het akoestische 'Skinny Love' langzaam naar de stoel van hun vriendin bewegen, nemen we voor lief. De beat van het nummer wordt gemaakt door de achtkoppige band, die met lichte drums en handgeklap de maat aangeeft. En Vredenburg: bedankt dat jullie niet massaal op z'n Hollands gingen meeklappen (want ja, er waren een paar van die malloten).

Gelukkig zijn de drie hoogtepunten van het concert ook écht memorabel. Ten eerste het harde en wat onbekendere 'Blood Bank', waarbij Bon Iver rockend tekeergaat zonder imposant te zijn. Ten tweede 'Re: Stacks', dat Vernon in zijn eentje speelt. De hieruit voortvloeiende intimiteit is hard nodig voor het optreden, en dat merk je ook tijdens afsluiter 'The Wolves (Act I and II)'. Grote jongens huilen, de meisjes nog meer. Het licht gaat aan en de ogen zijn net zo rood als de stoelen in Vredenburg.

Beeld door Reinier Asscheman tijdens Lowlands 2009

http://www.kindamuzik.net/live/bon-iver/bon-iver-7604/22192/
Meer Bon Iver op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bon-iver