• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Bob Dylan in het Nederlands

Te beweeglijk voor Bob.
08 november 2007, Paradiso, Amsterdam

Tekst: Dirk Verhoeven

Publicatiedatum: 11 november 2007

Voor Bob geen aandacht tekort. 'I'm Not There' draait binnenkort in de bioscoop, met maar liefst zeven Dylans in één film. Tweede punt van aandacht is de door Bindervoet en Henkes vertaalde bundel liedteksten. De jonge Dylan was al geheel naar het Nederlands omgezet door dit bebrilde duo, maar vanaf vandaag ligt ook een tweede tijdperk, 1974 - 2001, bij de boekhandel. Vanavond viert uitgeverij Nijgh & Van Ditmar een feestje, waarbij (semi-)bekende Nederlandse artiesten het vertaalde werk ten gehore brengen.

Al snel wordt duidelijk wat dat feestje inhoudt: een voortdurende verering van de vertalers met deels vermakelijke, deels tenenkrommende covers voor een publiek dat hoofdzakelijk uit uitgeversaanhang bestaat. Het vertaalde werk is niet het enige dat aangeboden wordt: voor de Dylanofielen is bij binnenkomst een complete Bob-bibliotheek uitgestald. Leuk gratis cadeautje daartussen is een 'bootleg-vertaling': Dylans Modern Times in het Nederlands. Met daarin de meest hilarische vertaling in 'De Dijk Breekt in Twee' ('The Levee's Gonna Break'): "Kom in je catsuit, snoesje, kom als een lekker stuk."

Op de vertalingen dus weinig aan te merken. Bindervoet en Henkes nemen de vrijheid te interpreteren, zonder daarbij al te veel van de originele tekst af te wijken. De enige geslaagde manier waarop je Dylans dichterlijkheid kunt benaderen. Op de podiumpresentaties van deze vertalingen valt des te meer aan te merken.

Charlie Dee zet haar interpretatie van 'Blind Willie McTell' te laag, zwaar en kreunend in; een over-the-top-performance met veel bewegingen. Daaraan wennen lukt niet, wat te maken zal hebben met Dylans eigen houding op het podium: als een zoutpilaar. Jan Eilander is columnist, journalist, scenarioschrijver, filmmaker en zanger. Voor het laatstgenoemde zal hij het minste talent over hebben: hij geeft een krampachtige en weeïge interpretatie van het warme croonen van Dylan in 'Workingman's Blues #2'.

Trouw aan de originele Dylan-nummers blijven pakt vanavond het beste uit. GEM's Maurits Westerik weet een verfrissende, jonge Bob neer te zetten met 'One of us Must Know (Sooner or Later)', waarin hij in zang en met de onvermijdelijke mondharmonica de bron dicht benadert. Roosbeef mag er theatraal uitzien met haar blauwe jurk en felrode haar, ze houdt 'Simple Twist of Fate' kaal en geeft daarmee het meest romantische nummer van de avond weg.

Na een eerste helft van een nummer of dertien is een tweede deel, waarin dezelfde artiesten nogmaals op de proppen komen, toch echt teveel. Ook al worden er gewaagde nummers uit het repertoire gepikt en wordt zelfs Dylans christelijke periode niet geschuwd. Bob Fosko en Freek de Jonge worden tot het eind bewaard, maar menig luisteraar kan na dertig overwegend matige en onverstaanbare voordrachten de aandacht niet meer opbrengen voor Fosko's geklop op de hemelpoort en de Jonge's flauwe Traveling Wilburys-rap.

Dat Freek vervolgens de avond afsluit met 'Er is leven na de dood' lijkt werkelijk nergens naar, hoewel vanavond maar weer bevestigd is dat er voor Bob Dylan zeker een leven in het hiernamaals is. Een leven waarin door tonnen artiesten dankbaar gebruik gemaakt zal worden van zijn honderden liedteksten, al dan niet in het Nederlands. Maar thuis, met het vertaalde werk op schoot en de echte Dylan in de stereo, valt er toch overduidelijk het meeste te genieten.

http://www.kindamuzik.net/live/bob-dylan/bob-dylan-in-het-nederlands/16221/
Meer Bob Dylan op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bob-dylan