• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Blonde Redhead

Gedeelde smart.
19 september 2014, Vera, Groningen

Tekst: André Rozendaal

Publicatiedatum: 21 september 2014

De laatste echt goede plaat van Blonde Redhead, 23, dateert alweer van zeven jaar geleden. Het iets te behaaglijke Penny Sparkle viel daarna tegen en ook het recent verschenen Barragán staat niet bol van de sterke nummers. Niettemin is de band tussen Vera en de huisfavoriet uit New York nog altijd sterk, want de zaal verkoopt bijna uit. En wat Blonde Redhead op plaat steeds minder lijkt te lukken, krijgt de groep op het podium onverminderd voor elkaar: een onontkoombare muzikale intensiteit creëren.

In het twintigjarig bestaan van de band was het sterke punt altijd al: het maken van emotioneel geladen muziek om jezelf volledig in te verliezen. Om dit te bereiken legt de tweeling Pace en de zowel fluisterende als kirrende Kazu Makino een diepmelancholieke sfeer neer met behulp van dissonante gitaren, gedragen zang en desolate elektronicatonen. Juist die sfeer ontbreekt op het ingetogen Barragán, dat soms voortkabbelt als een verzameling barokke b-kantjes.

Hoe anders is dat live, waar songs van die plaat in een vol geluid en met een meer rockgerichte aanpak veel meer body krijgen. Gitaar en toetsen zijn in het met jarentachtigbeats opgesierde 'Mind to Be Had' gelijkwaardig en ze kunnen zo vol spanning om elkaar heen kronkelen of elkaar soms zelfs omarmen. Daarnaast versterkt het kiene lichtgebruik, met veel rood en krachtige lampen laag bij de vloer, eveneens de stemmige zeggingskracht van de muziek. Al had de rookmachine wel een standje lager gemogen.

Een vroeg hoogtepunt is 'Falling Man', van het schitterende Misery Is a Butterfly, waarin Amedeo Pace de donkere, melodieuze zanglijnen vol drama ten gehore brengt. Wanneer hij in de meer gitaargerichte nummers naar de eveneens gitaarspelende Makino toe loopt om bijna tegen haar aan te spelen, dan was dat bij voorgaande concerten een teken dat onderhuidse spanning met beeldende akkoorden tot ontlading zou komen. In een poging om gedeelde smart om te zetten in halve smart.

Ze zoeken elkaar ook vanavond meerdere keren op en dan is Blonde Redhead op zijn best, in bijvoorbeeld een oorsplijtende shoegaze-uitbarsting aan het einde van een gloedvol 'Spring and by Summer Fall', waarin straffe drummer Simone Pace zijn vindingrijke roffeldrums helaas achterwege laat ten faveure van bijna-motorikritmes. Hoewel er jammer genoeg geen songs voorbijkomen van de oude kraker La Mia Vita Violenta, maakt Blonde Redhead indruk tijdens dit uurtje beladen droomrock. In de toegift piekt het trio nog een keer tijdens een massief gebracht '23', waarin Makino als een mysterieuze danseres de zaal bespeelt. Daarna neemt Kazu uitgebreid afscheid van haar publiek. De liefde tussen Blonde Redhead en Vera blijft heftig.

Foto's van Vera huisfotograaf Peer

http://www.kindamuzik.net/live/blonde-redhead/blonde-redhead-4382/25304/
Meer Blonde Redhead op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/blonde-redhead