• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Black Lips / The Riots

Knettergek, volkomen uitgespaced, maar prostaatklachtvrij.
18 juni 2004, Waterfront, Rotterdam (NL)

Tekst: Martÿn ter Haar

Publicatiedatum: 28 juni 2004

Je hebt stoere rock-'n-rollbands en je hebt echt doorgeflipte idioten. Van de eerste categorie zijn er veel, de tweede is vrij zeldzaam. Waterfront had er uit elk van de twee categorieën één weten te boeken.

The Riots zijn onderdeel van de huidige Nederlandse ramrockhausse en behoren zodoende tot de eerste categorie. Door de huidige overdaad aan dit soort bands treed er een beetje vermoeidheid op als weer een stel echte mannen er hard tegenaan gaan. Maar The Riots weten uiteindelijk toch te overtuigen. Hun geluid gaat richting stoner, met uitgewerkte gitaarsolo's en lekker lange groove-breaks van alleen bas en drums. De zanger probeerde tussen de nummers door het publiek uit voorprogrammamodus te schreeuwen, maar leek daarbij niet door te hebben dat hij volkomen onverstaanbaar was doordat de galm op zijn microfoon aan bleef staan.

Black Lips-zanger/gitarist Cole Alexander heeft een spijtige mededeling: "We had too many spacecakes." Op zich een vrij standaard opmerking voor een band in Nederland en vaak een vrijbrief om een concert te verneuken. The Black Lips (foto) wekken echter de indruk dat ze al drie maanden op een dieet van uitsluitend spacecake leven. En ze verneuken het optreden ook wel, maar wel op een manier die wijst op een raar soort idiot-savant-genialiteit.

Vanaf het begin is het al rommelen wat de klok slaat. Het enige bekken van het drumstel begeeft het bijvoorbeeld vrijwel meteen en blijkt zelfs met de magie van gaffertape niet meer tot leven te wekken. Zodat de drummer het met een zelfs voor een garageband wel heel minimale opstelling van snare- en basdrum en hi-hat moet doen. Ook de bassist beperkt zich tot drie snaren, al lijkt dat eerder door de technische staat van het materieel te worden te zijn dan dat het een bewuste keuze is.

Het past wel bij de muziek, die ook klinkt alsof zij elk moment kan instorten. Toch heeft de overstuurde, volkomen debiele garagepunk van The Black Lips een zekere klasse. Onder de chaos, feedback en achterlijkheid zitten sterke nummers verborgen waaruit blijkt dat de band zijn klassiekers kent. Het duidelijkst wordt dat nog als een overduidelijk op het Peter Gunn-thema geïnspireerd basloopje voorbij komt. Maar er zijn meer momenten waarop je sterk de indruk krijgt dat The Black Lips hun nummers samenstellen uit een aantal 'geleende' elementen. Het levert wel resultaat op.

Toch is het uiteindelijk is niet de muziek die de grootste indruk achterlaat, hoe goed, op zijn geheel eigen, demente manier van goed, die ook is. Maar als Cole Alexander op het einde van het concert zijn lul uit zijn broek haalt en er in slaagt zichzelf in zijn mond te pissen blijft dat onvermijdelijk toch het meest hangen. Terecht dunkt me, want hoewel ik het zelf nog nooit geprobeerd heb, lijkt het me niet iets wat iedereen zomaar kan.

» Bezoek The Riots' website
» Beozek The Black Lips' website

http://www.kindamuzik.net/live/black-lips/the-black-lips-the-riots/6468/
Meer Black Lips op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/black-lips