• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Black Lips/1982

Rafelige bravoure.
04 februari 2009, WATT, Rotterdam

Tekst: Stéphan Lam

Beeld: Reinier Asscheman

Publicatiedatum: 07 februari 2009

In de kleedkamer vraagt de gitarist van 1982 of WATT een snuifje coke kan regelen. De organisatie wil veel doen voor de Belgen, maar er zijn grenzen. Later, op het podium, lijkt het erop dat de zanger wel een lijntje heeft gescoord. Als een bezetene gaat hij tekeer op de haastige discobeats, handig gebruikmakend van het lege halve maantje voor het podium. 1982 is vanwege die bravoure vermakelijk om naar te kijken, muzikaal gezien lijkt het alsof steeds hetzelfde nummer wordt gespeeld. Met uitzondering van de twee slotnummers.

De donkere kelder in Rotterdam verwelkomt vervolgens Black Lips, een band die zo'n beetje op ieder podium van de stad heeft gespeeld. Van Waterfront, via de Witte de Withstraat naar Rotown en nu in WATT. En ja, ze zijn blij weer terug te zijn. Het Rotterdamse publiek is ook opgetogen, want dit betekent weer een rafelige avond waar alles mag en niets moet.

De gitarist, vorig jaar nog in het bezit van een schattig beugeltje als sieraad, draait na het eerste nummer zijn gitaar om. "Thank you", staat er op. Hij grijnst breed. Ondertussen klinkt het baslijntje van 'Katrina', het meest aanstekelijke nummer dat een band zónder lef voor het einde had bewaard. Het werkt, de hele zaal raakt in beweging. Het halve maantje is nergens meer te bekennen.

De set is rommelig en staat bol van de oneffenheden. Eigenlijk kan geen bandlid echt goed zingen, maar ze proberen het allemaal. Soms is het de drummer die het voortouw neemt, dan weer de bassist of de gitarist. Of allemaal. Toch klinkt het goed. Er lijkt geen structuur in te zitten. Ook tussen de nummers door, wanneer ze sampletjes opstarten om gitaren op te stemmen en ze onverstaanbaar de zaal toespreken.

Kijk eens hoe de drummer eindeloos op en neer wipt, hoe het snot in zijn snor geen obstakel is voor de gitarist en geniet hoe de bassist tevreden de zaal in kijkt zoals God neerkeek op de aarde na zes dagen creatief met creationisme. De remmen zijn los.

Het publiek is, in navolging Black Lips, ongeremd. Sigaretjes lichten op en tijdens de danspasjes maken enkele grapjassen schaduwkonijntjes op de muur naast de silhouetten van het viertal, dat vol in de schijnwerpers staat. Tot en met de toegift hangt er een onvervalste rock-'n-rollsfeer in de kelder. Het is letterlijk en figuurlijk underground.

En zo is een avond Black Lips leuker dan een plaat van Black Lips. Op vinyl of cd gebeurt nu eenmaal minder dan live. Hier bewijzen de podiumbeesten hun meerwaarde.

http://www.kindamuzik.net/live/black-lips/black-lips-1982/18065/
Meer Black Lips op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/black-lips