• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Biohazard

Het leven is hard, maar niet als je crowdsurft.
04 mei 2003, Tivoli, Utrecht (NL)

Tekst: Sven Schlijper

Beeld: Ron van Rutten

Publicatiedatum: 06 mei 2003

“Of ik haar wilde helpen?”, vroeg ze me. Een gedreadlockte meid, tactisch opgesteld achter de linker stacks van speakers wilde dat ik de securityman zou afleiden om het haar mogelijk te maken haar doel te verwezenlijken: het scoren van de haarband van de zanger. Tjsa, ehm, nu vond ik het eerlijk gezegd wel een grappig idee, maar hoe het mij zou lukken om de aandacht van die breedgeschouderde gast te trekken?

Aan de andere kant: chaos was het toch al op dit concert van de Brooklynse band Biohazard. Twee jongens van security links en rechts op de hoeken van het podium konden, bij gebrek aan hek vooraan niet voorkomen dat na een rustige start elke tien seconden wel een podiumduikelaar de deinende pit in verdween. Bovendien was het nogal druk en hectisch op het podium: niet alleen maaiden de gitaristen vervaarlijk over het podium, maar daartussen door krioelden ook steeds roadies die de omgevallen microfoonstandaarden herstelden en andere hand- en spandiensten qua techniek moesten volbrengen en tot overmaat van ramp waren ook nog een handje vrienden van de band en twee cameramensen side stage present. Kortom: een drukke en gezellige boel daar bij Biohazard!

Muzikaal overtuigend was de set van de oude meesters wel. Natuurlijk weten ze een show in elkaar te draaien en het publiek op hun hand te krijgen. Wat wil je ook wanneer de eerste nummers meteen twee ‘gouwe ouwe’ zijn. En daar toont Biohazard meteen de eerste kleine barst in het blazoen. De oude nummers, vooral dan van de albums Urban Discipline en State of the World Address blijven voor mij tot de absolute hoogtepunten uit hun carrière en concerten behoren. Het nieuwere spul werd met onverholen kracht en passie gebracht, maar de aanstekelijke flow en dramatiek van het eerdere spul werkt net iets beter. Dat was ook wel te merken wanneer een nummer van ‘way, way back’ werd aangekondigd. Dan ging het dak er pas echt af.

Onvergetelijk was het moment waarop de band inging op de volslagen nutteloosheid van de aanwezige security mensen en hen zelfs aanzetten tot stage diven. De heren hadden daar geen zin in, hoewel het publiek erom schreeuwde en de bandleden het kunstje zelf maar even voordeden. Een ander incident toont echter de andere kant van Biohazard; want naast de lollige kant hebben de heren ook nog wat te melden. Jawel, Biohazard had respect voor de 2 minuten stilte die voor de Dodenherdenking werden ingelast tijdens de show van een van de drie voorprogramma’s. Maar iemand had hen wel mogen vertellen dat de daaropvolgende link nogal naast de orde was. Biohazard liet namelijk weten op hun manier respect te betuigen aan de slachtoffers van Elf September en wel met een nummer getiteld: ‘Never Forgive, Never Forget’. Onze dodenherdenking staat sinds jaren in het teken van het vergeven, zonder te vergeten…

Ach, Biohazard liet zich tijdens dit overdonderende concert wel vaker van zijn neolithische kant zien door vrij primitieve teksten en oordeelsvorming. Hun “tales from the hardside” blinken niet uit in nuance. Maar goed, het leven in het New Yorkse Breukelen is hard, de wereld eentje van Kill or be Killed. Idealisme in deze wereld? Kom op: “shit ain’t like that!” Ze slaan zich zo door het leven en het levert beukwerk van de betere soort op. Niet altijd even goed doordacht, maar wel steeds strak en met overgave gespeeld.

En als het dan ook nog lukt om aan het eind van de set met een welgemikte greep de haarband te scoren, is de avond compleet. Het concert van Biohazard had alles in zich om lekker lol te hebben. En dáár is helemaal niets mis mee.

http://www.kindamuzik.net/live/biohazard/biohazard/3028/
Meer Biohazard op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/biohazard