• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Ben Frost / Nico Muhly / Valgeir Sigurdsson

Bloedmooie muziek uit IJsland.
12 april 2007, AB, Brussel

Tekst: Vincent Romain

Publicatiedatum: 13 april 2007

Ben Frost heeft met Theory of Machines een van de platen van 2007 afgeleverd. Maar dat betekent dus niet dat de Australiër-in-IJsland hier vanavond op een knopje komt duwen en lui zijn album uit de laptop tovert. Hij heeft een drummer en twee gitaristen meegebracht en tijdens het laatste nummer komt ook Nico Muhly nog even een handje toesteken op piano.

Wat op plaat al een overweldigende ervaring is, wordt door toevoeging van live instrumentatie een overrompelende en rauwe set. IJslanders mogen dan in het departement communicatie geen sterren zijn, ze staan op het podium alsof Hendrix hemzelve even uit het hiernamaals is teruggekeerd. Een van de heren begeeft zichzelf zelfs in het publiek.

De twee gitaristen zorgen voor bergen noise en feedback die ze netjes over Frosts bloedmooie spannende ambient draperen en elk nummer eindigt op het toppunt van spanning. In het laatste nummer neemt ook Frost zelf de gitaar ter hand zodat we drie wild met het hoofd zwaaiende eilanders alles zien geven. En dan te weten dat we hier feitelijk met een ambientartiest te maken hebben. Ben Frost komt, ziet en overwint.

Pianist Nico Muhly [foto links] is een ander paar mouwen. Een kennis van Antony, Philip Glass en John Cale en overduidelijk rotgetalenteerd, laat hij zich begeleiden door Valgeir Sigurdsson op laptop en af en toe ook een violiste. Meestal is er instrumentale begeleiding, maar een paar keer zien we Muhly ook solo de piano bespelen. Verbazend om in de AB het publiek de adem te zien inhouden terwijl een 25-jarige zijn minimale pianocomposities komt voorstellen. Op zulke momenten kan je werkelijk een speld horen vallen.

Maar ook de composties met toegevoegde electronica zijn om vingers en duimen af te likken. Muhly is ook de minst verlegen van het trio en durft al eens een praatje met het publiek slaan. Ondanks de bijna klassieke muziek is zijn sympathieke optreden dan ook een succes.

Ook Valgeir Sigurdsson [foto rechts] kent iets van mooie muziek en hij heeft meteen een hele band meegenomen. Celliste, violiste, Nico Muhly op piano, een drummer en een bloedmooi meisje op keyboards dat slechts twee gelaatsuitdrukkingen kent en zich gedurende het optreden als volleerde ijskoningin gedraagt. De al even weinig communicatieve Sigurdsson zelf beroert de Gretsch.

Sigurdssons muziek kan je misschien nog het best omschrijven als een botsing tussen Massive Attack en Sigur Rós met enige americana-invloeden. Het gaat er nogal mistig aan toe in zijn instrumentale liedjes, maar mooi zijn ze zeker en de man is een getalenteerd arrangeur. Tenminste, zolang er niet gezongen wordt.

Tijdens de beluistering van Sigurdssons promo-cd werd al duidelijk dat de man geen groot zanger is. En daar loopt het grondig mis. Eerst mag de celliste een liedje vertolken en zeggen dat er aan haar geen operazangeres verloren is gegaan is het understatement van 2007. Wat een kattengejank zeg!

De band schakelt om de schande te begraven dan maar snel over op nog een prachtig instrumentaaltje. Maar even daarna is het de beurt aan Sigurdsson om de vocalen voor zijn rekening te nemen. De zangkwaliteiten van de bandleider zijn spijtig genoeg gewoon onbestaand. Waardoor hij het optreden dus een beetje de dieperik in jaagt. Een raad voor Valgeir Sigurdsson: Prachtige muziek, man, maar laat de zang in het vervolg over aan mensen met een gouden keel.

Maar zelfs deze faux pas van Sigurdsson kan niet verhullen dat we met Bedroom Community een sensatie rijker zijn en op enige kritische aanmerkingen na, kan je niet anders dan van een overrompelende avond spreken en het valt te voorspellen dat we van de IJslanders in de toekomst nog mooie dingen kunnen verwachten.

http://www.kindamuzik.net/live/bedroom-community/ben-frost-nico-muhly-valgeir-sigurdsson/15225/
Meer Bedroom Community op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bedroom-community