• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Beach House

Uniek universum van zomerse melancholie.
27 augustus 2012, Vera, Groningen

Tekst: André Rozendaal

Beeld: Ruben van Vliet

Publicatiedatum: 30 augustus 2012

'Crockett's Theme' van Jan Hammer schalt door een uitverkocht Vera, Beach House betreedt het podium. Zangeres en toetsenvrouw Victoria Legrand vult, met poedelkapsel en schoudergevuld colbertjasje, de jarentachtigsfeer aan. Vrijwel het hele concert doet ze afstandelijk haar ding, onder pastellicht. De zittend spelende gitarist Alex Scally en de soepel drummende Graham Hill maken sporadisch oogcontact met elkaar.

Achter hen een soort lattenbodems, waarachter propellers langzaam draaien. Daardoor schijnt het licht pulserend door de kieren. Het maakt het mysterieuze retrobeeld compleet. Dat bevestigen ze in interviews met stoplappen als ''Iedereen moet zijn eigen betekenis aan de teksten geven.'' Op Bloom, hun even toegankelijke als subtiele laatste plaat, zijn die doordrenkt van nostalgie. Gedurende anderhalf uur sfeervol pruttelende droompop trekt Beach House je stapje voor stapje zijn unieke universum van zomerse melancholie binnen.

Waar Legrand ingetogen en als een verkouden Nico de eerste nummers zingt, eindigt ze intens en met bijna spookachtige uithalen. Het oudje 'Gila' en het prachtig analoog twinkelende B-kantje 'Equal Mind' zijn hiervoor de fraaie opmaat. Daarna rijgen ze, met een stiekem omhooggedraaid geluidsvolume en meer galm, hoogtepunt aan hoogtepunt. Zoals een bijna bombastisch uitgevoerd '10 Mile Stereo' en een in een shoegazedraaikolk eindigende afsluiter 'Irene', waarin ze aantonen ook stevig uit de hoek te kunnen komen. Wegdromen met de ogen dicht is op zulke intense momenten bijna geen optie, zodat ze de aandacht dwingend vasthouden.

Ruim twee jaar na het - iets intiemere - eerste optreden in Vera komt de live-ontwikkeling duidelijk bovendrijven: zelfbewust durven ze grenzen op te zoeken, met name vocaal. Het geluid is hierop afgesteld, waardoor Scally en Hill soms te weinig ruimte krijgen. Valt alles op zijn plaats in rustige, bijna pastorale nummers waarin partijen niet om aandacht vechten, dan is muzikale magie niet ver weg. Zoals in een vakkundig gestript 'The Hours', een indrukwekkend langzaam 'Silver Soul' en een adembenemend mooi 'Zebra'.

In de muzikale langeafstandsrace die Beach House vanaf 2006 aflegt, zijn rootsgekeutel en lofi inmiddels definitief afgehaakt en spreken ze een steeds breder publiek aan. Hoewel eenvormigheid en speltechnische beperkingen de groei kunnen beperken, lijkt het meer voor de hand te liggen dat een zaal als Vera zeer binnenkort al te klein is voor Beach House.

http://www.kindamuzik.net/live/beach-house/beach-house-1967/23157/
Meer Beach House op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/beach-house