Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een heus dubbelconcert in Vera. Zij het dat Ratatat in de grote zaal speelt en Beach Fossils in de kelderbar. De overeenkomst tussen beide bands is dat ze uit Brooklyn komen en wel in zijn voor een dansfeestje.
Ratatat [foto onder] doet dat met gitaren en elektronica. De band is in zijn vaderland bekender dan hier, want de bijna uitverkochte zaal is gevuld met opvallend veel Amerikaanse studenten. Ze lusten wel pap van de spitsvondige vrijages tussen soms obligate gitaarpartijen en een elektronicatombola, die terechtkomt op bijvoorbeeld breakbeat, krautrock of af en toe een vierkwartsbeat.
Het tweetal is al druk genoeg met zijn gitaren, zodat de elektronica geprogrammeerd onder het af en toe fraai afgestelde voetlicht wordt gebracht. Dit maakt het niet spectaculair om naar te kijken, maar de geprojecteerde visuals leiden de aandacht daarvan af. De beelden lopen knap synchroon mee met de muziek en variëren van Schwarzeneggerfilms tot vuurwerk en gephotoshopte vogels.
Het geluid is hard en zuiver en Ratatat bouwt de gitaar-elektronicaweefsels zorgvuldig op en komt af en toe tot een uitbarsting door flink loos te gaan op twee floor toms. De psychedelische momenten maken het optreden interessant; op andere neigt het naar spanningsloze liftmuziek. Daarom is vijf kwartier Ratatat lang genoeg.
Het jonge viertal van Beach Fossils [bovenste foto] wil de massa in beweging brengen door het spelen van zeer dansbare surfwave met garagevonken. Het Spector- en lofigeluid van hun uitstekende debuutplaat maakt live plaats voor een vollere variant.
De op plaat zo fraaie Moe Tucker- en Martin Hannettdrums maken plaats voor een lomper, bijna punkgeluid. Als alle gitaarhalzen dezelfde richting op staan en de galmschuiven wijd open, ontstaan er fraaie shoegaze- en postrockmomenten. De onvaste zang van Dustin Payseur verdrinkt echter in het totaalgeluid.
Doordat ze in de kelderbar spelen, klinkt de muziek tegelijkertijd ook gestript en afgepeld. Zo behoudt het de zomerse pretentieloosheid van de debuutplaat, waardoor bijvoorbeeld in een hogere versnelling gespeelde prijsnummers als 'Daydream' en 'Vacation' extra aanstekelijk zijn.
Ook in het uitgerekte 'Twelve Roses' en het heerlijk voorttokkelende 'Golden Age' klinken ze hecht en bevlogen. Zo kunnen uiteindelijk maar weinig mensen blijven stilstaan bij de opwindende muziek van Beach Fossils. Wat misschien in de grote zaal van Vera minder snel gelukt zou zijn.
Foto's door Vera huisfotograaf Kyra Pots.
http://www.kindamuzik.net/live/beach-fossils/beach-fossils-ratatat/20907/
Meer Beach Fossils op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/beach-fossils
Deel dit artikel: