Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is aan de leadgitarist van Band of Horses, Tyler Ramsey, om de muzikale avond in de Stadsschouwburg van Groningen te openen. Een soort kleine vriendendienst, zo lijkt het. Ramsey begeleidt zichzelf op een akoestische gitaar en maakt sombere folkliedjes. Door zijn hoge zang en sluike haar krijgt de muziek net dat beetje extra melancholie mee. Het eerste nummer, 'A Long Dream', is het mooist en heeft als enige liedje de kracht De Oosterpoort stil te houden. Helaas heeft Ramsey te weinig uitstraling, waardoor zijn breekbare folk het uiteindelijk aflegt tegen de verslappende aandacht in de zaal.
Als Ramsey vervolgens de elektrische gitaar omhangt en er een complete band het podium opstapt, is het contrast groot. Bij Band of Horses geen behoudend getokkel meer, maar stevige rock uit het zuiden van de Verenigde Staten. Vrijdag begon de nieuwe tour eigenlijk al, maar daar wil de bebaarde frontman, Ben Bridwell, het liever niet meer over hebben. Een slecht optreden, met als gevolg een band die het deze avond beter wil doen. En die behoefte heeft effect. De band begint met wat traag en minder bekend werk, om vervolgens toe te werken naar de bij vlagen groots klinkende climaxen van de eerste twee albums.
Als Band of Horses ergens goed in is, is het wel meeslepende rocknummers spelen. Sinds het meest recente album, Infinite Arms uit 2010, staat er op Bridwell na een compleet andere band op het podium. Vooral de bassist verdient een eervolle vermelding door als heuse redneck, inclusief snorretje en truckerpet, op het podium te staan. Het zit sowieso goed tussen de bandleden, zo lijkt het. De lofuitingen die Bridwell en toetsenist Ryan Monroe het hele optreden door naar elkaars hoofd slingeren, zijn misschien een tikje Amerikaans, maar lijken stiekem wel gemeend. Het enthousiasme van Bridwell is überhaupt een grote stuwkracht binnen de band.
Gedurende het optreden wordt steviger werk van het meest recente album, zoals 'NW. Apartment', 'Laredo' en 'Dilly', afgewisseld met het betere oude werk, 'The Great Salt Lake', 'General Specific' en 'Cigarettes, Wedding Bands'. Regelmatig stapt een onderdanige roadie het podium op om wat extra gitaargeluid aan het geheel toe te voegen, wat vooral leidt tot groots klinkende momenten. Dat zijn de momenten dat Band of Horses op zijn best is. Het lijkt wellicht allemaal wat op elkaar, maar door het volle geluid en het onuitputtelijke enthousiasme van Bridwell wordt het nooit saai.
Als na vier nummers in het publiek al om 'Funeral' wordt gevraagd, kan Bridwell het niet laten toe te geven dat dit als laatste aan de beurt komt en dat de band Groningen nooit levend zou verlaten zonder dat nummer te spelen. Het beste nummer van zowel de avond als het bandoeuvre. Typisch is ook de gigantische misser in het begin van het nummer die door de immer vrolijke Bridwell lacherig wordt weggespeeld. Niet vlekkeloos, maar nooit saai.
http://www.kindamuzik.net/live/band-of-horses/band-of-horses-tyler-ramsey/21747/
Meer Band of Horses op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/band-of-horses
Deel dit artikel: