• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Band of Horses/ Apples in Stereo/ The Hellsayers

Wil de echte Jim James nu opstaan?
28 mei 2007, Tivoli, Utrecht

Tekst: Dirk Verhoeven

Publicatiedatum: 31 mei 2007

 
Wie lijkt het meeste op My Morning Jacket? Om die titel spelen drie bands vanavond in Tivoli een spelletje 'wie van de drie'.

Wayne Robbins & The Hellsayers zouden het heel goed kunnen zijn. Robbins komt niet altijd boven de harde countyrock uit, maar in slowsongs als 'The Island of Malta' heeft zijn galmende zang veel weg van die van Jim James.

De band weet knap genoeg een afgewogen combinatie neer te zetten van donkere countryrock en meer melodieuze, tragere nummers, met een hoofdrol voor de steelgitaar.

Apples in Stereo [foto rechts] is vanavond de vreemde eend in de bijt. De band maakt Beatleske poprock en ook een vergelijking met The Fountains of Wayne komt bovendrijven, inclusief de loserlooks. Een zeer energiek optreden, de kalende voorman, zijn toetsenist in ruimtegewaad en de overige bandleden hebben een plezierige podiumpresentatie.

Apples in Stereo heeft gewoonweg geen slechte popliedjes. Hoogtepunten zijn 'Energy' en 'Same Old Drag': tekstueel repetitief tot in het belachelijke, maar onweerstaanbaar pakkend.

Van eenden gaan we naar paarden met Band of Horses [foto boven]. Het debuut Everything All the Time is lovend ontvangen. De vocalen van Ben Bridwell zouden in alles op die van Jim James lijken en de band zou dezelfde spanning als My Morning Jacket in hun nummers weten op te bouwen. Daar is vanavond echter weinig van terug te horen.

Tot aan publieksfavoriet 'The Funeral' is er van het opbouwen van spanning geen sprake. De liedjes worden in hooguit drie minuten doorheen gejaagd, waarbij de band vaak het trucje van stilvallen en weer aanzwengelen toepast.

Bridwell komt met beknepen stem met moeite boven het gitaargeweld uit. Pas bij 'The Funeral' komt de spanning er met lange baslijnen in. De band houdt zich het eerste couplet in en dan valt de Jim Jamesvergelijking te plaatsen. Hier wordt de hard-zachttruc wel opbouwend uitgevoerd.

In een uur wordt de set van Band of Horses met een tweede hoogtepunt, het liefdeslied 'St. Augustine', afgesloten. De groep is een enkele keer op volle paardenkracht, maar zet voor het merendeel te korte en te afgeronde nummers neer. Voor gitaarsolo's is geen plaats, het is rammen en snel weer remmen. Daarin is Band of Horses te braaf, te netjes, maar een paard is dan ook een edel dier.

Wayne Robbins & The Hellsayers en Band of Horses zijn de kleine broertjes, die opkijken naar grote broer My Morning Jacket. Ze behalen allebei de intense triestheid van My Morning Jackets eerste platen niet.

De band van Robbins weet in de donkere nummers echter al een beetje te bulderen als op 'It Still Moves' of 'Z'. Dit kleine broertje zou ooit kunnen uitgroeien tot een rockende rotzak.

http://www.kindamuzik.net/live/band-of-horses/band-of-horses-apples-in-stereo-the-hellsayers/15528/
Meer Band of Horses op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/band-of-horses