• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Backfire! / Breakdown / No Turning Back / Gewapend Beton

Einde van een tijdperk.
13 november 2009, Trix, Antwerpen (BE)

Tekst: Ruud van Esch

Beeld: Ilvy Maijen

Publicatiedatum: 14 november 2009

Een tijdperk wordt afgesloten. Backfire!, een van de succesvolste hardcorebands die Nederland gekend heeft, trekt er na vijftien jaar de stekker uit. Behalve het einde van de band dient zich daarmee de begrafenis van eurocore aan. Backfire! is de enige overgebleven band van de lichting bands die in de jaren negentig het genre vanuit het zuiden des lands op de kaart zette. De Maastrichtenaren kozen Antwerpen en Leipzig als locaties voor hun zwanenzang.

Een drietal bevriende bands mag openen voor een uitverkochte Trix, met Gewapend Beton als de vreemde eend in de bijt. De Amsterdamse punks staan voor een vreemd publiek te spelen. Met een gedreven optreden weet de jonge band dat aardig voor zich te winnen.

No Turning Back heeft er nooit een geheim van gemaakt dat Backfire! een van de belangrijkste redenen is geweest voor de oprichting van de band. Het viertal opent met 'True Romance', een cover van hun voorbeelden. Wat volgt is een show op niveau die vakkundig om zeep wordt geholpen door een rampzalig geluid. Gitaar is nauwelijks te bespeuren, daarvoor in de plaats nemen overstuurde basklanken bezit van Trix. Er valt weinig chocola te maken van de brij die de PA uitbraakt.

Nog erger is het bij Breakdown. De legendarische NYHC-band is speciaal voor het Backfire!-afscheid bij elkaar gekomen en stapt totaal onvoorbereid het podium op. Voor zanger Jeff Perlin is dat geen probleem, aangezien zijn podiumpresentatie zich altijd al kenmerkte door onhandig gezwalk over de planken. De rest van de band staat er vol overtuiging naast te spelen, zodat klassiekers als 'Streetfight' en 'Exposed' worden verminkt tot lelijke misbaksels. Wel maskeert het dramatische geluid de door Breakdown geproduceerde puinhoop deels.

Een gemiddelde Backfire!-show [foto's] is al een belevenis op zich. De band heeft in zijn carrière alles van jongerencentra tot festivalweides op z'n kop gezet. De taferelen bij een afscheidsoptreden in een middelgrote zaal laten zich raden. De spekgladde vloer doet nog een extra duit in het zakje; vanaf de eerste tonen verandert het vooraan in een menselijk golfslagbad, baggergeluid of niet.

De feestvreugde wordt verhoogd door gastvocalen van onder andere Hugo Malkovich, Danny Deviate en Martijn No Turning Back. En natuurlijk is er een grote rol voor het publiek, dat nog één keer de kans grijpt om het repertoire uit volle borst mee te schreeuwen. Ondertussen strompelen links en rechts de eerste slachtoffers uit de pit.

De avond heeft ook een zwarte rand. 'Don't Wanna Die Young' wordt opgedragen aan de overleden drummer Richard Bruinen, de drijvende kracht achter de band in zijn begindagen. Als het optreden zijn einde nadert met 'Still Dedicated', groeit het besef dat vanavond toch echt de laatste keer is. Een gegeven dat zelfs volgetatoeëerde kaalkoppen met bezwete blote bast niet onberoerd laat. De begrafenis van Backfire! is een waardig afscheid. Het eurocoreboek kan officieel gesloten worden.

http://www.kindamuzik.net/live/backfire/backfire-breakdown-no-turning-back-gewapend-beton/19422/
Meer Backfire op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/backfire