http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Audio Bullys

Feest! Feest! Feest?
24 augustus 2006, Paradiso, Amsterdam

Tekst: Elisabeth van Scherpenzeel

Beeld: Cor Jabaaij

Publicatiedatum: 28 augustus 2006

'Bang. Bang. My Baby Shot me down'. Met het nummer van Nancy Sinatra herontdekt dankzij Tarantino’s soundtrack van Kill Bill begint de set van de Audio Bullys. Twee man sterk, één achter de draaitafels en één met een microfoon. Achter het podium hangen vier beeldschermen waarop flikkerende montages van games en graffitikunst verschijnen. Binnen enkele tellen nadat de herkenbare beukende beats zijn begonnen, springt de zaal op en neer.

Dj Tom Dinsdale en MC Simon Franks hebben met hun laatste cd Generation minder hits gescoord dan met hun album Egowar. Het maakt niet uit, de clubs en modderige festivaltenten blijven volstromen voor het Britse duo waar het met een biertje in de hand altijd een vrolijk feest lijkt te worden.

Ook een uitverkocht Paradiso blijft twee uur in beweging op remixes van oude bekenden als The Prodigy’s 'Out of Space' en eigen meezingsuccessen als 'Snake' (“got this feeling in my head…”). Dinsdale staat ononderbroken met gebogen hoofd aan de knoppen van de voorgeprogrammeerde computer te draaien, terwijl Franks over het podium banjert. Als de MC even niets te doen heeft, gaat hij er ontspannen bij zitten.

Opgestaan galmen zijn teksten onverstaanbaar, maar wel met nog herkenbaar Londens accent over de hoofden van de massa die de hem toejuicht. Uitzinnige vrouwen raken in nog hogere sferen na het aanraken van zijn gympen. Bij 'Just Keep on Moving' vervalt de set even in een hoofdwiegend tempo. Met hun versie van Madness’ 'One step beyond', Engelands hymne tijdens de skaperiode gaan opnieuw de handen in de lucht.

De vier video’s waar de twee in verschillende poses worden getoond, afgewisseld met kunstige grafische prints vergroten het soms extatische effect van Franks herhalende woordenstroom. Hulde aan de vj.

Een acterende dj, een MC op het podium die vals zingt, niet kan rappen, houterig heen en weer kuiert en er zeker niet zo goddelijk uitziet als hij zelf veronderstelt; is dat leuk?!
Blijkbaar wel, want dansen op gouwe ouwe met bekende easy-opzwepende-bastonen en tussendoor een glas naar binnen gieten, houdt een tot de nok toe gevulde 'kerk' uren zoet. Origineel is het niet. Beter kan het zeker.

Bang. Bang. Shoot the Audio Bullys. Of neem een paar shots aan de bar. Dat schijnt ook te helpen voor de feestvreugde.