Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Br. Danielson – Daniel Smith voor zijn moeder – verschuilt zich graag achter een boom. Ja, je leest het goed: op het podium wordt een gemonteerde boom gehesen van wel drie meter hoog met een twee meter brede kruin, waaraan naast een hoop fruit gelukkig ook nog een akoestische gitaar hangt. Door de uitgespaarde gaten zien we enkel Daniels gezicht en armen. Onze nieuwsgierigheid is geprikkeld.
Br. Danielson verschuilt zich ook nog eens achter zijn stem. Hij zingt namelijk niet maar krijst. Hierin is hij wel toonvast en consequent en deze schreeuw voor aandacht is zelden pathetisch. In zijn nummers geeft hij zich wel bloot en toont hij delen van zijn blijkbaar getormenteerde ziel. Maar Br. Danielson is een goedlachse jongen en laat ons meeklappen met de basdrum (die samen met een tambourijn eveneens verscholen is in de stam van de boom), meeknipperen met de vingers en zelfs het refrein van zijn single meezingen: “Dragon ate the love, sweet love”.
Na een drietal nummers valt ook het knappe en energieke gitaarspel op. Dan worden de nummers, die zijn onzekerheid letterlijk uitdrukken, donkerder en intenser. Het laatste nummer is One more clap along, een nummer waarin hij het publiek dankt en steeds hoger en hoger thanks zingt totdat hij niet meer hoger kan. Een bevreemdend concert dat ons naast knappe gitaarmuziek een blik gaf op de diepere gevoelswereld van Brother Danielson.
Will Johnson treedt, naast met Centro-Matic en South San Gabriel, ook op onder zijn eigen naam. Op deze Europese tournee samen met Br. Danielson stelt hij zijn nieuwe solo-album Vultures Await voor. Brussel is het eerste concert en Johnson is duidelijk blij dat hij eindelijk kan spelen na een lange vlucht.
Al tijdens de eerste nummers is het genieten van zijn warm, elektrisch gitaargeluid en zijn knappe, genuanceerde stem. Welkom in de wereld van Will Johnson, toch weer helemaal iets anders dan Br. Danielson. In het verleden deed zijn stem soms denken aan die van naamgenoot Will Oldham maar eigenlijk zingt Johnson beter omdat hij een groter bereik heeft en meer emotie kan opwekken. Nummers als Just To Know What You’ve Been Up To, Vultures Await en het prachtige Catherine Dupree, heel eenvoudige composities maar genuanceerd genoeg zodat ze niet op elkaar lijken, doen uitkijken naar de nieuwe plaat, hoewel ze daar opgesmukt worden met meerdere instrumenten. Johnson is blij met de positieve reacties van het publiek en voelt zich helemaal thuis op het podium. Als tweede bisnummer speelt hij een mooie, uitgeklede versie van Saint Augustine van South San Gabriels Welcome, Convalescence. Een hartverwarmend concert van een begenadigd zanger en songschrijver.
http://www.kindamuzik.net/live/article.shtml?id=8177
Meer Diverse Artiesten op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/diverse-artiesten
Deel dit artikel: