• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

10 Days Off 2005 :: Day 07

Groots, grootser, grootst.
22 juli 2005, Vooruit, Gent (B)

Tekst: Vincent Romain

Publicatiedatum: 25 juli 2005

The Ball Room
Laten we voor één keer de hiërarchie der zalen overhoophalen en beginnen met een verslag van de bovenste verdieping. D’Ache & D’Elle mochten warmdraaien en deden dat zowaar met trancy en progressieve klanken. Lang geleden dat we dat mochten meemaken en alleen daarom al leuk genoeg.

Henrik Schwarz [foto] kwam vervolgens de warmste laptopset spelen die wij ooit hadden mogen proeven. Niets dan zwarte klanken, van funk tot afro en dixieland, gestut met levendige beats en ritmes die het publiek nog eens de kans gaven om op een niet-vierkwartsbeat uit de bol te gaan. Later voegde hij hier ook nog diepe, aan Basic Channel verwante, slepende housetracks aan toe en toen was het feestje compleet. Van Chicago naar New Orleans via Lagos naar Berlijn, laat zo’n reisje maar aan Schwarz over. Hoogtepunt was uiteraard zijn recente hit ‘Leave My Head Alone Brain’ maar dat was feitelijk maar een van de toppers in deze schitterende set. Een openbaring.

Over openbaringen gesproken: wij hadden nog niet het genoegen gehad om Andrew Weatherall te mogen smaken achter de draaitafels en dat kwam dus aan. Lang geleden was het wel, maar het gebeurde toch maar: wij slaagden er maar niet in om onszelf uit de betovering van de dj-set van The Lord Sabre te halen en moesten dan ook om 6 uur ’s morgens vaststellen dat wij er nog steeds stonden. Eerste punt: Weatherall is een heer van stand, want hij kwam zowaar met jacket en bretellen zijn ding doen. Tweede punt: zelden zo’n goeie mixing gehoord. Derde punt: zelden zo’n goeie dj gehoord. Drie uur aan één stuk, van brutale beat naar de zoveelste extatische climax en dan weer terug, hield de man de zaal in de ban van vooral techno, electro, vet geluid en vooral veel acid en overstuurde geluiden. Op het einde kwamen ook enkele hitjes voorbij (M.I.A.- en Snoopremixes) maar ook toen zonder dat er ook maar één moment van de blitzkriegtactiek afgeweken werd. Het was hard, het was snel, het was geestesverruimend en het was vooral nu al legendarisch. Beste set op de 10 Days 2005 tot nu toe en zelfs zonder enige twijfel. Tenzij Tiefschwarz op maandag nog iets monumentalers kan laten zien. Afwachten.

Mine White Room
Pech heeft hij altijd wel een beetje, Nicolai. Net zoals vorig jaar stond hij een afwisselend en puik gemixt setje weg te geven in The White Room en ook nu was er bijna geen volk om dat mee te maken. Gelukkig kwam tegen het einde van de set het publiek alsnog aanzetten en kon het alsnog meegenieten van Nicolais uitstekende keuze in electro, techno, vet geluid en lekkere oldschool house. Lopazz himself vond het zelfs nodig om een applausje te vragen voor de man.

Na dat applausje was de White Room voor de rest van de nacht in handen van de ontzettend jolige kerels van Get Physical (toen ze met zijn drieën de zaal betraden, voerden ze op de dansvloer eerst een choreografie uit met hun platenkisten op wieltjes). Waanzinnig genie (of geniale gek, wie zal het zeggen?) Lopazz mocht de zaken op scherp stellen met zijn hoogst ludieke en hoogst opwindende optreden. Vet geluid met veel disco in de groeven gesmeerd is de muzikale basis, maar zonder Lopazz zelf zou deze show er nog niet eens zijn. De man loopt rond in het publiek, doet een dansje op zijn mengtafel en zet het publiek middels enkele gekrijste ‘I want you to dance’s toe aan om steeds verder uit de bol te gaan. Hoogtepunt was natuurlijk het hysterische ‘I Need Ya’, maar wij vinden vooral dat meneer Lopazz eens dringend een langspeler moet gaan uitbrengen want dit was echt te gek.

En dan was er M.A.N.D.Y.. Het duo draaide, u mag drie keer raden, vooral vet geluid maar had toch genoeg diepgang bij zich om verderop Carl Craigs remix van ‘Airborne’ minutenlang te mixen met een stuiterende electrotrack. Er werd van start gegaan met ‘Body Language’, om daarna onmiddellijk het feest aan te zwengelen met Captain Comatose’s ‘Up in Flames’. Mooi, mooi.

Omdat Weatherall nogal weergaloos was (zie boven), is het enige wat wij van DJ T’s set hebben gehoord zijn laatste nummer, te weten Charlies ‘Spacer Woman’. Wij twijfelen er echter niet aan dat hij redelijk schitterend was, want op het sluitingsuur moest het volk de White Room bijna uitgeknuppeld worden, niettemin niet voordat DJ T er nog een bisje aan had toegevoegd.

Besluit: de topavond van de 10 Days 2005. En dan zijn we nog niet eens tot in The Main Room geraakt.

http://www.kindamuzik.net/live/article.shtml?id=10160
Meer Diverse Artiesten op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/diverse-artiesten