Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ook platenlabels vieren verjaardagen, en verjaardagen moeten gevierd worden. Dus kregen de mensen van het Britse Dominolabel ter gelegenheid van het tiende kaarsje een hele avond de Rotonde ter beschikking. Het werd een feestje in intieme kring, en laat dat nu net de leukste zijn. Uit het meest noordelijke deel van Groot-Brittanië kwam James Yorkston, zonder zijn Athletes. Wie ’s mans werk kent weet dat de Schot een folkie is van de oude stempel, zijn songs stevig geworteld in drassige heiden en geurige heuvellandschappen. Beroofd van alle andere muzikale ondersteuning dan zijn soms zorgvuldig, dan weer quasi achteloos aangeslagen snaren, weet hij dat gevoel ook live wonderwel over te brengen, puur steunend op de kracht van de melodie. Yorkstons diepe stem blijft meestal op de vlakte, het publiek uitnodigend om al luisterend naar zijn verhaaltjes de emotie erin te ontdekken – vreugde dan wel verdriet, hoop dan wel wanhoop, liefde dan wel haat. Tussendoor grapt hij met het handjevol toeschouwers in de Rotonde, en toont zich een charismatisch entertainer. En voor je het weet is het alweer voorbij.
Luttele minuten later is het aan Adem [Foto] om uit zijn volledig in de slaapkamer opgenomen en dus toepasselijk getitelde soloplaat Homesongs te putten. Hij wordt daarin bijgestaan door maatjes Pictish Trail en King Creosote – die helemaal in het begin van de avond het publiek mochten opwarmen – en Emma Smith. De bassist van post-rock ensemble Fridge toont het publiek zijn delicate kant in spaarzame liedjes, waarin elke noot voorzichtig is afgewogen. De sterkte van wat Adem brengt ligt dan in de stiltes, de doodse momenten tussen elk akkoord, hoogstens verstoord door een weemoedige zucht van de man zelf, of het gekraak van een plastieken bekertje dat door een anonieme voet wordt vertrapt. Het refrein van ‘Let It Burn’, het eerste B-kantje ooit door Adem geschreven, illustreert de wondermooie subtiliteit van de muziek: waar mindere goden onnodig gezwollen snaren zouden laten aanrukken, wordt het melodietje enkel gedragen door de 4 verschillende stemmen op het podium, en woord per woord de ether ingezongen. Naar het einde toe bekent Adem dat alles gisteren pas voor de eerste keer werd gerepeteerd, wat de kleine slordigheden hier en daar verklaart: een gitaar die halsstarrig weigert om gestemd te blijven, en een lied dat opnieuw moet ingezet worden. Foutjes die niet kunnen verhinderen dat de stilte na afloop wordt doorbroken door een hartig applaus.
Terwijl het podium wordt opgesteld voor Archie Bronson Outfit maakt enige bezorgdheid zich van mij meester. Een groep die vergeleken wordt met Queens Of The Stone Age, hier, in dit kleine zaaltje, na zoetgevooisde akkoordenplukkers als Adem en Yorkston? Een dergelijke stijlbreuk kan soms moeilijk verteerbaar zijn, en dan hebben we het nog niet over de kwaliteit van de muziek gehad – huivering bij het idee van een soortement QOTSA light met cockney accent. En het duurt even voor we dat ongemakkelijke gevoel van ons af kunnen schudden. Vooral vocaal blijven de eerste nummers iets teveel in hetzelfde straatje zitten. Gaandeweg daagt het echter dat er met het geluid van ABO weinig mis is – de riffs en licks komen steevast uit de grote rock-‘n’-roll trukendoos maar klinken nooit belegen, en vooral de drummer en de saxofonist trekken het geheel omhoog. De eerste bezorgt de nummers van begin tot einde een stevig kader met zijn kurkdroog doch stevig geluid, en de laatste legt hier en daar modderige accenten die de muziek onrustige, deltablues-achtige kwaliteiten meegeven. Na middenstuk ‘Bloodheat’ zijn we haast vergeten dat we ooit iets negatief dachten over de groep. ABO pakt dan ook zonder problemen de rest van het publiek in met hun smakelijke mengelmoes van garagerock en rhythm & blues.
http://www.kindamuzik.net/live/archie-bronson-outfit/archie-bronson-outfit-adem-james-yorkston/9501/
Meer Archie Bronson Outfit op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/archie-bronson-outfit
Deel dit artikel: