• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Apocalyptica

Concert in C mineur voor groot drumstel en vier cello's.
10 december 2007, 013 (The Choice), Tilburg

Tekst: Sven Schlijper

Beeld: Ronnie Heidanus

Publicatiedatum: 12 december 2007

Apocalyptica heeft zich een paar jaar geleden in de populaire kijker gespeeld als entr'acte op het Eurovisie Songfestival. De schnabbel heeft de band geen windeieren gelegd; The Choice is indrukwekkend dichtbevolkt.

Op plaat sluipt Apocalyptica gaandeweg zijn elfjarige loopbaan uit de slagschaduw van het debuut vol Metallicacovers. De vier manifesteren zich als metalband, waarbij de snarenterreur voor de verandering doodleuk uit klassieke celli komt.

Voor vocale bijstand buurt Apocalyptica onder andere bij Till Lindeman (Rammstein), Lauri Ylönen (The Rasmus) en Ville Valo (HIM). Met Miko Sirén op de drumkruk is het plaatje compleet.

Weinig wonder dat in Tilburg een uitvoering van het Finse Concert in C mineur voor groot drumstel en vier cello's op de rol staat. Sirén heeft er zin in; het drumbeest slaat zichzelf naar de hoofdrol en krijgt alle ruimte van de geluidsman.

Keiharde metalpercussie rolt door 013; ideaal om een pit op te beginnen, driftig te headbangen of mee te klappen. Sterker nog: juist wanneer Sirén zich met de nummers bemoeit, slaakt het publiek juichkreten van verrukking. Niet onterecht overigens; de man legt een solide basis, hij is een prima metaldrummer vol drive en passie.

Apocalyptica's unique selling points - de cello's - delven jammer genoeg het onderspit. Lang is het geluid op snaargebied een brij. Het laag rommelt, soli klinken iel en alleen de leadpartij herinnert aan de weemoed en sfeer waar cello's bekend om staan. Pas bij 'One' - Sirén doet even niet mee - draait het geluid bij en schitteren de Apocalypticastrijkers in volle glorie.

De opleving is van korte duur. Zodra Sirén zich weer ijverig van zijn taak begint te kwijten, graaft Apocalyptica zijn eigen graf. Drums overheersen, de gelaagdheid in de arrangementen verdwijnt volledig. Wat resteert, is een muur aan distorted riffs, zónder onderbuikschuddende bas overigens, waarin alles op elkaar begint te lijken. Bovendien heeft de band weliswaar een fikse schare fans, origineel eigen materiaal is niet waarvoor die een kaartje koopt. Het blijven de covers die op de meeste bijval, compleet met meezingen, mogen rekenen.

Als klap op de vuurpijl maant een bezoeker - bedeeld met bulderend stemvolume - medeconcertgangers tijdens toegiftnummer 'Nothing Else Matters' met het bekende Brabantse adagium "En nou de handjes de lucht in!" tot publieksparticipatie. Dat je niet zeker weet of dit goed getimede ironie is of een poging de lol in te zien van Apolyptica's deerniswekkende drum- en cellotornado spreekt echter boekdelen.

http://www.kindamuzik.net/live/apocalyptica/apocalyptica-4485/16380/
Meer Apocalyptica op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/apocalyptica