http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Impakt - New Scandinavian Conversations

Scandinavisch fris.
08 december 2005, Kikker, Utrecht (NL)

Tekst: Thijs Menting

Publicatiedatum: 12 december 2005

In Scandinavië weten ze wel wat fris is. Acts als Goodiepal, Supersilent en Andreas Tillander zetten al een aantal jaar hun kennis van het frisse om in wereldvreemde en nog ongepolijste muziek die steeds zoekende lijkt. Bij Impakt – dat knusse festival in Utrecht rondom hedendaags beeld en geluid – weten ze ook dat de Scandinaviërs dat weten. Daarom staan er deze editie veel mensen uit het noorden op het muziekprogramma. Donderdagavond stond zelfs geheel in het teken van de Nieuwe Scandinavische Conversaties.

De avond begon met een beschaafde dialoog tussen het beeld van Johannes Helden en de muziek van The Idealist. Die laatste runt het Zweedse label iDEAL, dat voornamelijk noise uitgeeft. Zelf vergrijpt hij zich niet aan de noise. Romige ambient stroomde er uit zijn Apple notebook, vergelijkbaar met de gestaag ontwikkelende ambienttapijten van Thomas Köner. Deze waren zo zacht dat het lekker liggen was op de houten vloer van Theater de Kikker. En lekker kijken naar de vreemde beelden die op het machtige scherm achter de twee werden geprojecteerd. Een soort kikkervisjes van metaal kropen onder een soort catwalk. Later werd Kubricks 2001: A Space Odyssey in versneld tempo afgespeeld. Daarop kreeg de ambient orkestrale trekjes en probeerde een schurende tetterstem zich tevergeefs verstaanbaar te maken. Was dat HAL? En wat stelden die bouwtekeningen voor die op het scherm voorbijkwamen? Vragen bleven over na dit raadselachtige optreden.

Alog [foto links] was nog een stukje vreemder. Met de nieuwsgierigheid van een kind ontleden deze twee Noren het kleine geluid. Door deze onbevangen houding sprankelt en vibreert hun muziek van de jonge energie. Hun eerste album Red Shift Swing is een heerlijk broeinest van verkruimelde jazz, gitaarsnippers, loopjes en elektronica. Begin dit jaar kwam hun derde album Miniatures uit bij Rune Grammofon – een Noors label dat zich heeft gevestigd op de kruising tussen jazz en elektronica. Zonder iets van hun levendigheid te verliezen brachten ze af en toe laagjes noise aan en lieten ze de gitaren soms scheuren. Die lijn zetten ze door tijdens dit optreden, waar het contrast tussen grof en intiem nog scherper werd gesteld. De liedjes van hun laatste album werden overgoten met het robuuste geluid van een elektrische gitaar. Het optreden deed het nieuwsgierige karakter van hun muziek eer aan. Er werden ter plekke nieuwe versies bedacht die voortdurend in beweging waren omdat de twee, net als bijvoorbeeld Magnetophone en Caribou, nooit klaar zijn met hun zoektocht naar nieuwe geluiden. Dat is een geruststellend gegeven.

Ten slotte verscheen Henrik Rylander [foto rechts] op het podium. Met een tafel vol geluidsbakken en effecten produceerde de Zweed een verbluffend geluid dat vergelijkbaar is met de geluidsmutaties die verschijnen bij Mego. Dat enorme geluid is robuust en grof en ook erg industrieel. Als een schuddende machine wier meters uitslaan naar het rood, snerpend in de hoge tonen en brommend in het subsonische laag. De zang van de theremin voert de monotone ritmes naar een staat van bedwelming en bezwering. De structuur van de ritmes veranderde langzaam en geleidelijk zodat het publiek in staat was om Rylander te volgen. Toen de smerige beats op een zeker moment wegstierven, bleven donkere wolken ambient over die steeds dreigender werden en intenser. Nadat hij met een bouwlamp een plaat had versmolten, piepte hij er een eind aan en stuurde hij ons verdoofd en verward de nacht in. Want was dat loeiende alarm bij de HEMA nou muziek?