• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Allah-Las / The Swains

Meedeinende stripfiguren.
07 december 2012, Vera, Groningen

Tekst: André Rozendaal

Beeld: Oscar Anjewierden

Publicatiedatum: 09 december 2012

Groningen kent een levendige bandscence rond Vera en Simplon. Gitaargericht, en doorspekt met rauwheid. The Swains [foto boven] is zo'n band, met een elementaire combi van blues, garagerock en soul. In Vera presenteert de band de nieuwe plaat, Thrill. Het drietal geeft een energieke show die muzikaal aan The John Spencer Blues Explosion en The Stooges refereert.

Zanger, gitarist en orgelman Jouke van der Krieke ligt regelmatig onder zijn orgel om de nerveuze tonen extra luister bij te zetten. Hij haalt zijn manische vocalen door de effectenmangel en klinkt zo nog opgefokter. Peter Blokzijl deelt rake drumklappen uit en gitariste Maike Doornebosch doet übercool haar ding.

De muziek van The Swains klinkt door de vele tempo- en ritmewisselingen fragmentarisch. Soms plakken ze de invloeden achter elkaar: een beetje blues, dan een stukje gospel. Die stukjes lopen niet over van ideeënrijkdom. De songs beklijven dan ook niet helemaal en de verhouding met de razende podiumpresentatie raakt af en toe zoek. Toch zijn The Swains zeer geschikt om ver na twaalven een dronken menigte wakker te schudden. Zoals tijdens het muzikaal al jaren ingedutte TT-Festival van Assen.

The Allah-Las [foto links] doen het rustiger aan. Het viertal uit Los Angeles maakte een plaat die in eerste instantie voort lijkt te kabbelen. Eenmaal geland komt de kracht van de twangy, op surfmuziek en The Byrds gestoelde zonnige nummers naar boven. Live brengen ze met een prima afgesteld geluid die vibe op een ontspannen manier over. Soms spelen The Allah-Las iets langzamer dan op plaat, terwijl ze als stripfiguren ontwapenend meedeinen op de twinkelende golven van de prima songs.

De kracht van de meerstemmige samenzang komt beter naar voren dan op plaat en dit leidt tot een fraai vintage jarenzestiggeluid. Natuurlijk lijken de songs op elkaar en neigt alles naar braafheid; maar wie zich ervoor openstelt, droomt heerlijk weg op de beeldende muziek. De groep creëert eenzelfde soort repetitieve schwung als bijvoorbeeld Teenage Fanclub, waar je langzaam in meetrokken wordt.

Om te voorkomen dat het té losjes wordt en de aandacht verslapt, laat zanger en gitarist Miles steeds meer het rauwe achterste van zijn tong zien. Hij heeft er de stem ook voor. Daarnaast laat gitarist Pedrum zijn fuzzpedaal meer ronken. Echte peper levert het niet op, maar wie aan het strand van Californië ligt, wil ook geen drukte aan het hoofd. The Allah-Las brengen dat gevoel glansrijk over.

http://www.kindamuzik.net/live/allah-las/allah-las-the-swains/23483/
Meer Allah-Las op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/allah-las