• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Alice Russell

Sympathieke funksoul.
30 november 2008, Paradiso, Amsterdam

Tekst: Liesbeth Beeftink

Publicatiedatum: 03 december 2008

Engeland heeft een levendige soulscene. En dan gaat het dus niet over meisjes van vijftien met een mooi smoeltje die als marketingtool worden ingezet maar om muzikanten met eigen initiatief en sound. Tot die groep behoort Alice Russell, een petite dametje met blonde bob en een raspende strot. Opgegroeid tussen de kerkorgels van haar pa werd muziek een onvermijdelijke keuze. Ze viel een paar jaar geleden op met een gastrol in het nummer 'Pushin' on' van The Quantic Soul Orchestra. Een onvervalste funksoulkraker.

Zojuist heeft Russell haar derde album Pot of Gold uitgebracht. Deze keer in eigen beheer na twee eerdere releases op het Brightonse label Thru Thoughts, broedplaats van de revival van de funksoul uit de jaren zeventig. Russells vaste sparringpartner dj/producer TM Juke, tevens gitarist van haar liveband, is er getekend en alle producties van soulfunkkanon dj Quantic zijn er verschenen.

Russells cd's klinken stuk voor stuk als livemuziek. Ongepolijste zang met hoorbare ademtocht en onversneden solo's. Tijdens het optreden in Paradiso doet ze daar nog een schepje bovenop. In de bovenzaal staat zondagmiddag een zeskoppige band voorzien van Fender Rhodes, basgitaar, drums, gitaar, viool en zang. De mannen in witte matrozenpakken en Alice Russell in een gouden cocktailjurk. 'Dress To Impress' heet een van de nummers dan ook. Maar de show gaat niet over uiterlijkheden. Alle soulkranen gaan wijd open en het publiek krijgt een gedegen opgebouwde set met oud en nieuw werk.

Het laidback 'Humankind' en de funky publieksfavoriet 'Munkaroo' met catchy gitaarlick komen van het album My Favourite Letters (2005). Nieuw maar vergelijkbaar met eerder werk zijn het opgetogen en ook sociaal bewogen nummer 'Got the Hunger' en de dikke soul van 'All Alone'. Heel anders klinkt 'Let Us Be Loving' dat een fusie is van elektro en funky beats of het ska-achtige 'Turn and Run'. Russell is ook niet vies van een cover van andermans werk maar dan wel op eigen wijze. Het publiek krijgt een slepende versie van 'Seven Nation Army' van de White Stripes en de soulhit 'Crazy' van Gnarls Barkley vertolkt Russell met gevoel.

Een sympathieke, gedegen show, al wordt het nooit overweldigend. Wel zijn er droge Britse grapjes en aanstekelijke muziek waar jong (er waren kinderen in de zaal!) en oud op danst.

http://www.kindamuzik.net/live/alice-russell-quantic-soul-orchestra/alice-russell-quantic-soul-orchestra-9772/17821/
Meer Alice Russell & Quantic Soul Orchestra op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/alice-russell-quantic-soul-orchestra