• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Alela Diane / William Elliott Whitmore

Twee werelden.
08 april 2009, Paradiso, Amsterdam

Tekst: Maurice Dielemans

Publicatiedatum: 09 april 2009

William Elliott Whitmore [foto rechts] leeft duidelijk in een heel andere wereld dan Alela Diane. Hij is op de vlucht voor oude duivels en zingt over een schele zwerver, terwijl zij toch vooral onschuldig droomt van groene dalletjes en kabbelende beekjes. Als voorprogramma van Alela Diane maakt Whitmore behoorlijk wat indruk in zijn eentje. Als een soort van dominee met kwade dronk zit hij op een barkruk, stampt hij ontzettend wild met zijn linkervoet en behandelt hij de roestige snaren van zijn oude banjo niet bepaald zachtzinnig. Om de zoveel minuten smeert hij ook nog eens zijn altijd droge strot met een godendrankje. Soms springt de man uit Iowa als een bezetene op van zijn stoel. Hij zingt veel over de dood, waardoor de stemming vanavond meteen al goed is.

Voor erg veel verrassingen zorgt Alela Diane [foto boven] niet, in een zo goed als uitverkochte grote zaal van Paradiso, omdat de muzikanten haar breekbare liedjes met fluwelen handschoentjes behandelen. Zelfs de langharige en wijdbeens swingende bassist, die zich de hele tijd achter Diane verschuilt en voor ronduit schitterende samenzang zorgt in 'Take Us Back', loopt tamelijk moeiteloos in de pas met de rustige songs. De drummer ziet er precies zo uit als de Amerikaanse televisieschilder Bob Ross en zou net zo goed met verfkwasten kunnen spelen. Drummen in de band van Alela is zonder meer een heel rustige baan. Ook de schuchtere zangeres Alina Hardin lijkt het gemakkelijk te hebben. Af en toe laat ze haar engelenstem horen. Diane’s vader Tom Menig toont zich zowel een begaafd gitarist als een zwijgzame orkestleider.

Alela Diane speelt niet lang. Met haar bekende betoverende stem zingt ze voornamelijk materiaal van de tweede plaat To Be Still. Ze begint meteen met het beste nummer van die cd: 'Age Old Blue'. Dit duet doet ze helemaal in haar eentje, want het zou iets te gek zijn om enkel voor dit liedje de oude folkzanger Michael Hurley op sleeptouw te nemen. Nummers van het beroemde debuut The Pirate Gospel uit 2006 bewaart ze tot het einde, waaronder verzoeknummer 'The Rifle'. Voor de afsluiter, het titelnummer van die eerste plaat, zorgt het hele hippiegezelschap voor een vrolijke boel, hoewel verder niemand echt uit de band springt. Soms zou je gewoon willen dat Alela Diane wat minder voorspelbaar is en stiekem even een stapje zou maken in de gemene wereld van Whitmore.

Foto's door Martijn vd S. (onder Creative Commons).

http://www.kindamuzik.net/live/alela-diane/alela-diane-william-elliott-whitmore/18390/
Meer Alela Diane op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/alela-diane