http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Aimee Mann
Groots in haar kleinheid.
20 oktober 2008, Melkweg
Tekst: Machiel Coehorst
Beeld: Cor Jabaaij
Publicatiedatum: 22 oktober 2008
De ouverture van Aimee Manns optreden in de Melkweg zet direct de toon voor de rest van de avond: minimaal begeleid op piano zingt ze het stemmige 'Stranger into Starman', afkomstig van haar laatste album @#%&*! Smilers. Mann is prima bij stem, dat is al snel duidelijk. Bovendien is het geluid in de zaal geweldig en de belichting op het podium bijzonder fraai. Een veelbelovend begin dus. Het concert staat zoals verwacht in het teken van Manns laatste plaat, maar er is ook aandacht voor ouder werk. Opvallend is het wel dat een van haar betere albums, Lost in Space, vanavond compleet genegeerd wordt.
Na het kalme begin zet het vijftal een tandje bij met 'Looking for Nothing' en de nieuwe single 'Freeway'. De band speelt zonder gitarist zodat er volop ruimte is voor piano, hammond en keyboard; samen met bas en drums de perfecte ondersteuning voor Manns nasale en tevens warme stemgeluid. De veelvuldige inzet van toetsen voegt een vleugje soul toe.
Na een aantal nieuwe nummers is de tijd daar voor liedjes die fungeerden als soundtrack voor de film Magnolia. In 'Save Me' is met name de subtiele samenzang en het gedreven toetsenwerk een lust voor het oor. Af en toe neemt de blonde zangeres de tijd voor een korte anekdote, onder andere over depressieve Portugezen die haar muziek hebben omarmd en over Paul Thomas Anderson, de regisseur van Magnolia. Aan hem draag ze een mooie akoestische versie van 'Red Vines' op.
Schoonheidsfoutjes zijn er ook; zo wordt een nummer opnieuw ingezet en zijn er wat problemen met het drumstel. Het zijn minuscule smetjes op een verder vlekkeloze avond. Het hoogtepunt is het schitterend gezongen én gefloten 'Little Tornado', afkomstig van haar laatste album; de airco in de zaal lijkt zelfs even mee te blazen met dit lied dat groots is in zijn kleinheid.
Een eveneens passende typering van Aimee Mann: een frêle verschijning, maar luisterrijk in haar daden. Ze sluit de reguliere set af met een overtuigende uitvoering van 'How Am I Different'. In de toegift verwent ze de volle en ademloze zaal nog met 'Stupid Girl', een nummer uit haar begintijd, en met een jazzy uitvoering van 'One'. Het zachte handgeklap van het publiek aan het eind zal voor Mann als een deken voelen. Zo voelt haar muziek ook.
http://www.kindamuzik.net/live/aimee-mann/aimee-mann-5725/17633/
Meer Aimee Mann op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/aimee-mann
Deel dit artikel: