• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Aereogramme / Ef

Ogen dicht en laat je meevoeren met Aereogramme.
15 februari 2007, W2, Den Bosch

Tekst: Sander Tonino

Beeld: Martijn de Laat

Publicatiedatum: 19 februari 2007

Het uit het Zweedse Gothenburg afkomstige Ef brengt qua postrock niets nieuws. Een beetje Mogwai, een vleugje Sigur Rós en een tintje Godspeed You! Black Emperor, maar dan heb je het eigenlijk wel een beetje gehad. Op zich is het allemaal goed uitgevoerd, maar nergens echt verrassend. Bovendien is de pathetiek erg doordacht en werken de dramatische knievallen op je zenuwen. Het is alsof er een choreograaf aan te pas is gekomen.

Van een hele andere orde is Aereogramme. De eigenwijze Schotten bewijzen met hun recent uitgebrachte album My Heart Has A Wish That You Would Not Go opnieuw dat zij niet in een hokje te plaatsen zijn. Explosieve gitaarmuren en demonisch geschreeuw hebben in de loop der tijd plaats gemaakt voor meer melodie en melancholie. Een lijn die op de nieuwe plaat verder wordt doorgetrokken.

Van niet te onderschatten invloed op deze stap zijn de stemproblemen van zanger/gitarist Craig B.. Door het intensief toeren en het vele schreeuwen is hij vijf maanden lang zijn stem kwijt geweest. Een voortijdig einde van de samenwerking van het vijftal is ternauwernood voorkomen. Dat het gaspedaal iets minder hard wordt ingetrapt is dus voor een deel ook uit noodzaak geboren.

Het optreden van de heren uit Glasgow staat vanavond voornamelijk in het teken van het nieuwe album, waarmee de band weer een nieuw en overtuigend hoofdstuk toevoegt. De opener en sterke single ‘Barriers’ zet wat dat betreft de toon. De nadruk ligt meer op melancholie en melodie en er is meer ruimte voor rustige piano- en vioolstukken, waardoor de band eerder doet denken aan Radiohead en Sigur Rós.

Inventieve drumritmes en subtiele tot bombastische elektronica kronkelen samen met melodieuze en dan weer zwaar aangezette gitaarpartijen. Daarboven hangt de zalvende en breekbare stem van Craig B., klaar om je mee te zuigen in zijn wereld van angst en eenzaamheid.

Dat levert soms kippenvelmomenten op, zoals bij het eerder genoemde ‘Barriers’, maar vooral bij het sombere en donkere ‘Nightmares’. Aereogramme moet het niet hebben van podiumtrucjes of een rockattitude. Nee, het vijftal laat de muziek voor zichzelf spreken. Het devies is dus: ogen dicht en laat je meevoeren.

Het zal, voor degenen die enkel debuut A Story in White kennen, wel even schrikken zijn. De verstokte Aereogramme aanhanger weet echter dat dit past in de ontwikkeling die band muzikaal heeft doorgemaakt en geniet zichtbaar van de sympathieke Schotten.

Het zachte stemgeluid van Craig B. is soms moeilijk verstaanbaar. Dat komt deels door overstemming van de muziek, maar het lijkt ook of hij enige voorzichtigheid betracht om zijn stembanden te sparen. Niet dat er overigens veel geschreeuwd wordt, want die momenten zijn op een hand te tellen.

Voor een zwartdenker is de frontman vanavond goed geluimd. Op uiterst sympathieke wijze kondigt hij dan ook de onvermijdelijke toegift aan. Het contrast tussen Aereogramme anno 2001 en nu wordt pas echt zichtbaar als de gitaarmuren uit de kast getrokken worden. Met ‘Post-Tour, Pre-Judgement’ als ultieme afsluiter gaan alle registers open en wordt de toeschouwer verbouwereerd achtergelaten.

http://www.kindamuzik.net/live/aereogramme/aereogramme-ef/14905/
Meer Aereogramme op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/aereogramme