Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Onder de toepasselijke titel Shut Up! Club organiseert de W2 een serie avonden waarin de artiest de volle aandacht en ruimte krijgt en er niet door het optreden heen gepraat wordt. De bezoeker betaalt geen entree, maar zwijggeld. Een charmant initiatief.
Het regenachtige en winderige herfstweer zorgt vanavond in elk geval voor de ideale sfeer. Aan de andere kant weerhoudt het er veel mensen van om de gang naar de W2 te maken.
Zo weet de Bosschenaar Tom Musca op indrukwekkende wijze zijn muziek diep in je hart te nestelen. Op eigen wijze zoekt hij zijn weg doorheen liefdesverdriet, eenzaamheid en vervreemding naar vrijheid. De singer-songwriter heeft een warme, melancholische stem in de goede traditie van onder andere Thom Yorke van Radiohead. De keuze voor een prachtige cover van Nina Simones ‘I Want a Little Sugar in My Bowl’ ligt daarom ook voor de hand.
Door het veelvuldige gebruik van effecten en loops creëert Tom Musca zijn eigen dromerige en haast apocalyptische wereld. Als een kameleon verandert hij voortdurend van kleur en sfeer. Het is pijnlijk en confronterend, maar eigenlijk wil je niet uit je lijden verlost worden. Tom Musca blijkt een uitzonderlijk talent.
Tom Brosseau [foto rechts] uit North Dakota is een bijzondere verschijning. Buiten het feit dat hij vrij traditionele folk ten gehore brengt, blijkt hij een kwetsbaar en moeilijk te doorgronden mens. Tenminste, op het podium. De expressie van de folkzanger is puur en oprecht en wat hij doet, is geen gemakkelijke kost. De grimas op zijn gezicht spreekt boekdelen.
De man zit diep in zijn muziek. Zo stopt hij halverwege een nummer abrupt met gitaarspelen en gaat hij a capella verder, vermoedelijk om het nummer meer recht aan te doen. Het publiek waardeert het met een groot applaus. Na een paar nummers heeft Brousseau er echter tabak van. Een korte conversatie en een liedje volgen nog, maar dan is de koek echt op.
De hoofdact Adem [foto links] is de schuchtere Britse songschrijver Adem Ilhan, die vanavond met een volledige band aantreedt. Ze laten alternatieve folk horen, hier en daar aangevuld met contrabas, harmonium, violen, triangel, vindingrijke percussie en spaarzame elektronica. Tevens maakt Adem gebruik van veel alternatieve instrumenten, zoals een traporgel en babyratels.
Nick Drake is absoluut een bron van inspiratie, maar ook het succesvolle The Arcade Fire is overduidelijk hoorbaar in de muziek. Net als die voorbeelden draagt Adem de melancholie en zielenpijn hoog in het vaandel. "This song is for anyone who had to run away", kondigt Ilhan timide aan. De bebrilde Londenaar praat met mondjesmaat, maar hij heeft wel gevoel voor humor. Zo brengt hij op een ukelele ‘God Only Knows’ van The Beach Boys ten gehore.
De kracht van het optreden zit in de vrijheid en subtiliteit ervan. Ilhan neemt zijn tijd en er wordt rustig over en weer gesproken over hoe een aanzetje moet beginnen. Elke noot die gespeeld wordt en elke stilte lijken een betekenis te hebben. De spaarzame bezoekers van de Shut Up! Club weten het te waarderen en slepen er nog een toegift uit. Bewapend met een warm hart keren ze huiswaarts, de koude wintermaanden tegemoet.
http://www.kindamuzik.net/live/adem/adem-tom-brosseau-tom-musca/14581/
Meer Adem op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/adem
Deel dit artikel: