• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

A STORM OF LIGHT / AMENRA

Zware kost.
03 september 2008, 013, Tilburg

Tekst: Diana Willms

Publicatiedatum: 05 september 2008

Voor een doordeweekse dag loopt het aardig vol in de Bat Cave, waar twee bands trakteren op behoorlijk zware kost. Als eerste mag Amenra [foto onder] het publiek onderdompelen in zijn loodzware klanken. De lichten gaan uit, op een paar kleine tl-balkjes op het podium na, en in een mum van tijd zuigt de West-Vlaamse band iedereen mee in zijn donkere universum.

De opbouw van de nummers, die zich ergens op het snijvlak van sludge, postcore en postmetal bevinden, is enorm meeslepend. Het vijftal begint vaak klein en ingetogen, om langzaam maar zeker toe te werken naar overweldigende climaxen vol massieve gitaarmuren, slopende ritmes en huiveringwekkende, desperate uithalen van frontman Colin van Eeckhout.

Die laatste staat vóór het podium, met zijn rug naar het publiek gekeerd. De maniakele wijze waarop hij zijn longen uit zijn lijf schreeuwt - onderwijl zijn typerende, repetitieve heen-en-weerbewegingen makend - zet je haren recht overeind.

Ook de rest van de band, inclusief capabele invalgitarist, stort zich vol overgave in de intense set. De zwart-witvideobeelden op de achtergrond dragen flink bij aan de onheilspellende sfeer. Het is dan ook het totaalplaatje van de muzikale, tekstuele en visuele aspecten waarmee ze diep onder je huid weten te kruipen.

Het vijftal sluit af met het magistrale '.Silver Needle.Golden Nail.', afkomstig van het onlangs verschenen Mass IIII. Wanneer je net helemaal in het nummer zit, eindigt het ineens abrupt. Stilte kwam zelden zo hard aan.

Lang stil blijven doet het echter niet. A Storm of Light [bovenste foto] barst na zijn intro los met 'Vast and Endless' en overspoelt het publiek met logge, zware postmetal. De band rondom Josh Graham, bekend van Red Sparowes, Battle of Mice en als verantwoordelijke voor de visuals bij Neurosis, weet een ondoordringbare geluidsmuur op te trekken die je ingewanden doet trillen.

Achtergrondprojecties werken ook bij A Storm of Light sfeerverhogend. Naast beelden van een groot, kloppend hart is er vooral veel water te zien (én te horen), nauw aansluitend bij de eb- en vloeddynamiek van de nummers en het hele concept van album And We Wept the Black Ocean within. Woeste golven, voorbijdrijvende ijsschotsen, rondcirkelende vogels, hamerhaaien die langszwemmen, het ziet er allemaal prachtig uit.

Graham wordt op het podium bijgestaan door een bassist en een gefocuste drummer met een welhaast demonische blik op zijn gezicht. Een wereldzanger blijkt Graham niet te zijn. Niet dat deze stijl nu zo'n enorm stembereik vereist, maar op den duur wordt zijn gebrom wel érg monotoon. Hetzelfde geldt voor de muziek, die - hoe overweldigend alles op zich ook klinkt - qua opbouw wat meer variatie kan gebruiken. De band zet desondanks een sterke set neer, maar over de algehele linie weet Amenra vanavond toch meer indruk te maken.

http://www.kindamuzik.net/live/a-storm-of-light/a-storm-of-light-amenra/17412/
Meer A Storm of Light op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/a-storm-of-light