• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

A Silver Mt. Zion Memorial Orchestra & Tralala Band / Xiu Xiu

Een double bill om u tegen te zeggen.
20 mei 2006, 4AD, Diksmuide

Tekst: Geertje Cools

Beeld: Hans van der Linden

Publicatiedatum: 21 mei 2006

Xiu Xiu [foto onder] is Jamie Stewart en zijn nicht Caralee McElroy. Zij vervoeren de zaal naar hun eigen universum, dat zeer ver verwijderd lijkt van de polders van Diksmuide. De verschillende instrumenten die ze hanteren -electrische harp, keyboard, gitaar, harmonium, mondharmonica, xylofoon, symbalen, trommels aangevuld met samples, drumcomputer en allerlei belletjes- fungeren hierbij als hulpmiddelen, en Stewarts speciale stem natuurlijk. In zijn zang stelt hij zich uitermate kwetsbaar op, of hij nu schreeuwt of fluistert. Vooral dit bepaalt het unieke geluid van Xiu Xiu.

‘Bog People’ zet meteen de toon: dit wordt een intens concert. Soms klinken ze tegendraads dankzij enkele verstorende geluiden maar tegelijk klinken ze heel melodieus, vooral in de nummers waarin de gitaar en de electronica een rol spelen. Het is zelfs een beetje dansbaar. Maar dan wel een getormenteerde dans. Stewart zingt de ziel uit zijn lijf en wat daarbij naar boven komt is niet altijd even fraai. Gelukkig neemt ook McElroy af en toe plaats achter de microfoon. Haar lieflijke stem in combinatie met enkele gekke geluidjes roepen zowaar een speelse sfeer op.

Naast een intens concert is dit dus ook een schizofreen concert. Snelle, ritmische nummers worden afgewisseld met trage, gevoelige nummers zoals ‘Faboulous Muscles’, heel stil gespeeld en gezongen. Gelukkig is het publiek even stil. Bij wijlen klinkt het ook een beetje rommelig. Het is natuurlijk niet eenvoudig om tegelijk gitaar te spelen en de percussie te bedienen. Op plaat klinkt het wat vlotter maar dit maken ze ruimschoots goed door hun tomeloze inzet.

Het beste bewaren ze voor het einde: een volledig andere, uitgebeende versie van ‘Sad Pony Guerilla Girl’, nog subtieler dan op plaat. Het laatste refrein neemt McElroy voor haar rekening waarbij ze nogmaals voor kippenvel zorgt. Een fantastisch concert.

En dan moet het hoofdprogramma nog komen, A Silver Mt. Zion Memorial Orchestra & Tralala Band [foto boven], eveneens bekend wegens hun intense concerten, het 72ste alweer. Dat is deze keer niet anders. Opener ‘God Bless Our Dead Marines’ klinkt als een echte rockband maar dan met twee violen, een contrabas en een cello. Efrim Menuck en de zijnen leggen zich de laatste jaren meer en meer toe op meerstemmige samenzang, al dan niet a cappella. Dit werkt schitterend live, het klinkt zo echt en eerlijk.

Naast de opener passeren nog vier nummers van Horses in the Sky de revue, telkens goed voor meer dan een kwartier muziek. ‘Blind Blind Blind’ is een nieuw nummer dat ietwat bombastischer en voller klinkt dan de rest, maar de typische samenzang van de hele band op het einde blijft behouden. Met het tweede bisnummer, ‘Take These Hands and Throw Them in the River’ duiken ze nog even in het verleden. Hun concerten maakten toen net iets meer indruk dan nu maar desalniettemin blijven ze een straffe live-band en houden ze de Constellation-eer hoog.

http://www.kindamuzik.net/live/a-silver-mt-zion/a-silver-mt-zion-memorial-orchestra-tralala-band-xiu-xiu/12933/
Meer A Silver MT Zion op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/a-silver-mt-zion