• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Lowlands 2016

Dansen tot je erbij neervalt.
19 augustus 2016, Biddinghuizen

Tekst: Eileen Bosman

Beeld: Michella Kuijkhoven

Publicatiedatum: 24 augustus 2016

De vierentwintigste editie van Lowlands zit erop, een van de gevarieerdste en energiekste ooit. Met een publiek dat niet stopte met dansen, artiesten die de massa ophitsten en extreme hoosbuien, waar ze in Californië op dit moment een moord voor doen. Lowlands 2016 was weer genieten.

Al vanaf donderdagochtend stroomt het terrein vol met enthousiaste early birds die de beste campingplekken voor zichzelf en hun squad willen claimen. Dat betekent lange rijen voor de ingang en heel wat liters zonnebrand smeren. Wie later aankomt, treft al veel partytenten, quechuatenten en bierdrinkende festivalgangers aan. De sfeer - die er al vanaf moment één in zit - wordt met het openen van het festivalterrein alleen maar beter.

Vrijdag: dansen tot je erbij neervalt
Dat de donderdagganger op vrijdag nog een beetje last heeft van een kater is duidelijk merkbaar bij het 'vroege' optreden - om halftwee - van het Britse duo AlunaGeorge. Aluna zelf heeft daar misschien ook wel wat last van, want het duurt even voordat de zangeres grip krijgt op haar stem. Het publiek beweegt kalmpjes op de rustige nummers waarmee AlunaGeorge opent en komt pas echt op gang als de hitjes - zoals 'I'm in Control' en 'White Noise' - uit de boxen schallen. Daarna is het rustig bijkomen in de tent naast de Bravo, de India. De Londense popprinses NAO pakt iedereen in met haar kraakheldere zang en fijne melodieën. Net als Izzy Bizu trouwens. Nog zo'n Londense schone met zuivere stembanden en aanstekelijke wijsjes in de categorie singer-songwriter.

Je portie rariteiten krijg je uiteraard weer opgediend tijdens het optreden van Die Antwoord [bovenste foto], dat om een of andere reden nooit verveelt. De rest van de vrijdag is het uitkijken naar Muse, dat met veel bombastische energie zelfs de drommen mensen ver buiten de Alphatent weet te bereiken. Dat er veel fans op het terrein zijn, blijkt uit de vele afgestofte bandshirts. Na deze afsluiter is het festivalterrein van dj's en feestgangers die nog meer dansmoves uit de kast willen trekken. FS Green mixt zwoele r&b en hiphop aan elkaar en zorgt daarmee voor een bijpassende broeierige sfeer in de India, terwijl er verderop keihard gestampt wordt op beukende techno in de Bravo.

Zaterdag: hiphop domineert
Wakker worden op zaterdag kan voor sportieve fanatiekelingen met yoga, maar de meeste mensen kiezen voor het bijwonen van optredens door Ry X of Whitney [foto hierboven]. Bij laatstgenoemde is het zowel rustig ontwaken als een beetje fronsen, want frontman Julien Ehrlich blijkt het type smalltalker dat je wel eens tegenkomt in de bar en eigenlijk zo snel mogelijk wilt lozen. Halfslachtig op zoek naar aanknopingspunten met het publiek houdt hij het uiteindelijk op: "Are you guys still alive? I love your country." Dan toch maar doen waar hij goed in is, muziek maken. De Charlie blijkt te klein voor deze band.

Echt los gaat het bij de Rotterdammers van het populaire Broederliefde [foto hieronder]. Lowlands speelt slim in op de niet te negeren trend van nederhop en dit heeft succes. De Heinekentent, waar Broederliefde optreedt, is afgeladen en bezwete lichamen springen tegen elkaar op als de band hit na hit afdraait. De set is vooral gericht op het opzwepen van het publiek. De gehele zaterdag heeft sowieso een Rotterdams tintje, want Hef én Sevn Alias beklimmen achtereenvolgens het podium van de India, waar opvallend veel mensen elk woord mee playbacken. De show van Sevn Alias wordt maar liefst drie keer onderbroken voor een egoboost, het uitreiken van gouden platen. Een volledige 'verrassing', waar meneer naar eigen zeggen niet heel erg van gecharmeerd is. Ach, het publiek gaat voor de linkerbaan en lijkt er wel lekker de vaart in te hebben. Ze bewijzen dat een moshpit niet enkel voorbehouden is aan metal- en rockshows.

Dat ook De Staat bedreven is geworden in bezoekers ophitsen, wordt duidelijk als de groep de mateloos populaire track 'Witchdoctor' ten gehore brengt. De Nijmegenaren weten als geen ander hoe je menselijke draaikolken moet creëren en ook op Lowlands springt het publiek vol overgave om zanger Florim, al staat hij dit keer wel op een veilige plek. Het is afgeladen bij middelbarescholierenfavoriet SUM41 [foto hieronder], waar 'Fat Lip' en 'In too Deep' uit volle borst meegeschreeuwd worden. Dit is nostalgie van de bovenste plank. De aankondiging dat de band een nieuw album zal uitbrengen, wordt dan ook luid juichend ontvangen. Later op de avond is het wegdromen bij een betoverend M83, dat met 'Midnight City' niet alleen voor een kippenvelmoment zorgt, maar ook een esoterische sfeer opbouwt en deze spanningsboog een uur lang vast weet te houden.

Zondag: hozen voor gevorderden
Op de vroege zondagochtend trekt publiekslieveling en enfant terrible Yuri van Gelder een volle zaal met zijn optreden. Het festivalpubliek trotseert de heftige regenbuien die al vanaf 's ochtends vroeg Biddinghuizen terroriseren om de Lord of the Rings een hart onder de riem te steken. 'We staan aan jouw kant, Yuri', is het sentiment. De jonge Noorse AURORA brengt na de bijzondere routine van Yuri het publiek in de India in vervoering met een loepzuiver stemgeluid en haar lieve popliedjes. Dit terwijl Mick Jenkins in de naastgelegen X-Ray tussen de nummers door adviseert meer water te drinken. Niet zo verwonderlijk, aangezien 'Drink more water' de lijfspreuk is van de getalenteerde rapper, die een kleine groep fans voor het podium heeft staan. Damian Marley vermaakt later op de dag voornamelijk joints rokende bezoekers met relaxte reggaedeuntjes. Het zorgt voor een zonnige sfeer, voordat Biddinghuizen weer even geteisterd wordt door een hoosbui.

In diezelfde tent is het vervolgens de beurt aan Anderson.Paak en zijn band The Free Nationals om te bewijzen waarom de hype zo'n groot publiek weet aan te spreken. Hiphop met een rauw randje, stevige gitaren en een eveneens drummende Anderson.Paak, die een unieke invulling geeft aan het hiphopgenre. Het is absoluut onmogelijk stil te blijven staan bij KAYTRANADA, de meesterproducer die dit jaar het briljante album 99,9% afleverde en met remixes zijn strepen al ruimschoots verdiende. De man kan draaien als de beste, hij mixt eigen tracks naadloos door andere klassiekers en verrast zowel onwetenden als kenners.

Terwijl het einde van Lowlands langzaam dichterbij kruipt, vinden er absurde taferelen plaats in de Heinekentent, die veranderd is in een jungle vol takken en opblaasbeesten voor Kees van Hondt. Traditiegetrouw wordt het festival afgesloten in de bizarre Van Hondt-stijl en dat werkt aardig. Stoppen is overigens nog lang geen optie en tot in de vroege uurtjes sluit een groot deel van de Lowlandsgangers die op maandag vertrekken het festival in stijl af.

Natuurlijk regende het 's zondags hard. Bij vlagen kwam het met bakken uit de hemel en het kwik zakte direct tot een graadje of achttien, om vervolgens weer op te klimmen als de zon doorbrak. Maar regen en Lowlands gaan praktisch hand in hand, dus wie zonder haringen en scheerlijnen kampeert, leert snel genoeg dat dit eigenlijk geen optie is. Dat neemt niet weg dat Lowlands 2016 een opperbeste editie was, met publiek dat continu in feeststemming was en een rits gevarieerde en zalige optredens. Op naar de vijfentwintigste editie!

Deel dit artikel:

http://www.kindamuzik.net/live/a-campingflight-to-lowlands-paradise/lowlands-2016/26825/
Meer Lowlands festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/a-campingflight-to-lowlands-paradise