• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Lowlands 2013: De vrijdag

Kendrick Lamar, Pokey LaFarge en Jagwar Ma als hoogtepunten.
16 augustus 2013, Lowlands Festival, Biddinghuizen

Tekst: Ronald Besemer en Lisa de Jongh

Beeld: Oscar Anjewierden

Publicatiedatum: 17 augustus 2013

Wat begon als een lieve zomerse dag op de camping eindigt in een kletsnatte moordbui op het festivalterrein. Rain in blood, om een variatie op Slayer te gebruiken. En verder: western swing, mensenrechten, Noord-Groningse garage, funky Afrikanen, beatmuziek in een nieuw jasje en een muisstille India.

Noord-Groningen rules in de X-Ray. Traumahelikopter mag het festival openen in het gebouwtje dat misschien nog het meest aan een garage doet denken met zijn lage podium, slechte zicht en aftandse stroboscopen. Prima plek dus voor het Groningse drietal, dat er met 'Down in the City' meteen in vliegt. Aanvankelijk klinkt dat vrij liefjes totdat iemand de volumeknop een zet geeft en er echt gerockt kan worden. Mark Lada zingt zich crowdsurfend door de set. Moet een gelukzalig gevoel zijn voor Lada.

Ook niet onbelangrijk: hoe staat het met de mensenrechten in het tumultueuze tijdperk waarin we leven en feesten? Daarop zou jurist en oud-minister Ernst Hirsch Ballin het antwoord kunnen weten. Maar hij geeft in de Lowlands University eerst een lang college over hoe de grondwet in elkaar steekt. Toch komt de katholiek - die in 2010 fel tegen het gedoogakkoord tussen VVD, CDA en PVV gekant was - met een paar statements over gelijke behandeling, omgaan met asielzoekers en de fundamentele rechten van minderheden. Belangrijke stuff.

Iets verderop introduceert The 1975 [foto onder] zichzelf in India. De band uit Manchester denkt volledig binnen een concept waarin alles klopt: de kleding, de haren, het logo, de muziek, de videoclips, de teksten. Er is weinig spontaan aan deze groep, maar goed, we geven ze graag een kans. Op het podium staat een zelfverzekerde band met een concentratie waar een eindexamenkandidaat jaloers op zou zijn. De show is mede daardoor ook fijn om te aanschouwen, maar verrassend is het niet. We zouden The 1975 graag iets losser willen zien.

Een van de winnaars van Lowlands 2013 - hoe kan het ook anders - is Pokey LaFarge. De man uit St. Louis is de overtreffende trap van cool, het lijkt alsof hij zo uit een diepvrieskast is gestapt met zijn onberispelijke kostuum en lijkwitte gezicht. Pokey leidt zijn voortreffelijke band door een set western swing die zijn weerga niet kent. Bikers, hanenkammen, nerds en ouwe lui haken in en laten hun nieuwe held niet meer los. Zij zien elkaar weer dit najaar als Pokey zijn zegetocht voortzet in de clubs.

Villagers krijgen het voor elkaar om een goedgevulde India midden op de dag bijna een uur stil te krijgen. Een knappe prestatie, maar ze laten de bezoekers werkelijk geen enkele keus. De nummers van de Ierse singer-songwriter Conor O'Brien zitten vol intensiteit en gevoel, het is spookachtig goede muziek die je nekharen overeind laat staan. O'Brien kiest voor een wervelende mix van ouder, rustig materiaal en nieuwe nummers, die zomaar kunnen uitmonden in geluidsmuren en gitaargeweld, daar waar je het niet verwacht. Een uitstekende set en een van de hoogtepunten van vandaag.

Kendrick Lamar is de nieuwe hoop van de hiphop. 'Bitch, Don't Kill My Vibe' is niet alleen een heerlijke track, het lijkt ook zijn motto. Als Lamar in zijn flow zit, dan sleept de groove prettig voort. Allemaal live, pocht de jongeman uit Californië, en terecht. Terwijl alle nummers tamelijk traag en bedwelmend uitgevoerd worden, slaat de drummer er keiharde snares in die klinken als pistoolschoten. Uiterlijk is er geen enkel gangstervertoon, Lamar komt over als een reële gozer die juist dichtbij zijn publiek blijft. En dat publiek dobbert dan ook fijntjes mee in een zwembad van bastonen.

Hoewel Bombino [bovenste foto] vooraf werd gezien als de exoot van het festival, blijkt dit behoorlijk mee te vallen. Oké, de mannen rond de uit Niger afkomstige Omara 'Bombino' Noctar zien eruit alsof ze net van een kameeltochtje uit de Sahara terugkomen, maar feitelijk spelen ze als een viermansrockformatie in een standaardbezetting. Dat geldt niet voor de onvertaalbare zang en de vreemde, funky ritmes die eindeloos doorjakkeren. Daarbinnen werkt Bombino met groot geduld en souplesse aan zijn gitaarschema's. Dit krijgt na een paar liedjes iets voorspelbaars, maar in de eerste stevige regen dansen jongelui erop alsof het trance is.

De Australische band Jagwar Ma bracht eerder dit jaar het album Howlin' uit; materiaal voor eindejaarslijstjes als je het ons vraagt. Het trio weet Britse beatmuziek in een modern jasje te stoppen en doet daardoor zowel denken aan The Beatles, The Stone Roses en Foals als aan elektronische acts als Washed Out. Een geluid dat nieuw, fris en uniek klinkt, al helemaal in een overvolle, feestende Charlie. De dreunende beats, de lijzige zang en het ritmische gitaarwerk komen samen in een prachtig, vol en levendig eigen geluid. Jagwar Ma is een naam die nog veel vaker gaat vallen.

Deel dit artikel:

http://www.kindamuzik.net/live/a-campingflight-to-lowlands-paradise/lowlands-2013-de-vrijdag/24199/
Meer Lowlands festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/a-campingflight-to-lowlands-paradise