• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Het Grote Kindamuzik Lowlands-verslag 2014

Lisa de Jongh was voor KindaMuzik drie dagen in de polder!
15 augustus 2014, Lowlands Festival, Biddinghuizen

Tekst: Lisa de Jongh

Publicatiedatum: 18 augustus 2014

Voor het eerst in jaren kende Lowlands een moeizame start. De voorverkoop liep voor geen meter, de secundaire ticketverkoop pakte kansen, er werd kritiek geleverd over de line-up én daarnaast werd er aan de keuze voor dat andere festival van de organisatie, Down The Rabbit Hole, flink getwijfeld.

Maar wat een meevaller; want eenmaal op het terrein zien we dat er niets is ingeleverd aan de sfeer, de verrassingen, de aankleding en de randprogrammering. Op het terrein is niets van de onhandigheden vooraf te merken; mensen schommelen op enorme schommels, scannen hun nieuwe oranje polsbandje bij één van de tenten, of ze genieten van een ijsje, koud biertje of broodje meelworm. Kortom: de sfeer was weer zalig. Kindamuzik maakte een kleine selectie acts en deed verslag:

Atomic Bomb
Gooi de bandleden van LCD Soundsystem, Hot Chip, The Rapture, Young Fathers en, niet te vergeten, producer Money Mark van Beastie Boys bij elkaar op een podium, en je hebt gegarandeerd een fantastische show. Maar het kan nog beter: samen delen deze muzikanten een grote liefde voor Afrofunk pionier William Onyeabor. Atomic Bomb is hun manier om de muziek van de Afrikaan te eren; iets wat resulteert in opgewekte, soulvolle afrobeat en funk, met veel niet-westerse invloeden en experimenten, waarbij gedanst moét worden. Een twintigkoppige band neemt de Bravo over en vanaf de eerste noot is het publiek om. Springen, dansen, swingen op muziek van iemand waar je nog nooit van hebt gehoord. Gebracht door een stelletje legendarische muzikanten bij elkaar. Beter dan dit wordt het niet.

Kaiser Chiefs
Het aantal hits in het nieuwe repertoire van Kaiser Chiefs is wellicht verminderd, maar als je zulke goede singles hebt uitgebracht als ‘Ruby’, ‘Every Day I Love You Less and Less’ en ‘I Predict A Riot’, heb je dat misschien niet eens nodig. Bij de urgentie van Kaiser Chiefs kan zeker een vraagteken worden geplaatst, maar op Lowlands bewijst de groep juist dat ze nog lang niet klaar zijn. Met een nieuwe, frisse energie en een flinke portie gemeend enthousiasme, walst de band over het publiek heen. Als je al twijfels had over de Chiefs, worden ze snel weg genomen. Een ‘Greatest Hits’ show, dat wel, maar de balans is juist, de sfeer is juist, en ook de nieuwe nummers werken prima tussendoor. Zouden ze langzaam weer terug komen naar het niveau van hun hoogtijdagen? Zanger Ricky Wilson is er zeker van.

The Growlers
The Growlers heeft een eigen geluid ontwikkeld waarbij alt-country en folk worden vermengd met zomerse surfmuziek die zelfs leunt naar mariachi. En binnen die omschrijving moet ook nog ergens het woord ‘indie’ staan. The Growlers is een fijne band met een rommelig, chaotisch en humoristisch randje. Heel serieus nemen ze zichzelf niet. Ze doen het allemaal net niet goed, en zijn in spel enorm nonchalant, maar de formule werkt. De verschillende ritmes, gemoedstoestanden en stijlen binnen de muziek zorgen voor een boeiend en verrassend optreden van een verwende Amerikaanse indieband.

Birth of Joy
Deze Nederlandse rockband heeft de meeste podia in eigen land al van binnen gezien, maar het nieuwe rondje festivals gaat hen zeker goed doen. Ook tijdens dit optreden op Lowlands worden veel zieltjes gewonnen, de band is in topvorm: de zenuwen worden hard weggespeeld, de X-Ray wordt volgepropt en daardoor bloedheet, de bezoekers schreeuwen. Een bescheiden chaos die uiteraard wordt geleid door de strakke rock de band, waarbij fel gitaargekrijs boven alle instrumenten uitkomt. De aanstekelijke energie dwingt af om te springen en te duwen. Birth of Joy heeft een zekere noodzaak, je wil blijven kijken en geen moment missen. Van deze heren gaan we nog veel horen.

Real Estate
De vroege plek in de India-tent is voor Real Estate, die eindelijk zijn underground status lijkt te verruilen voor een iets grotere naam in de alternatieve muziekwereld. Dit jaar kwam er nog het album ‘Atlas’, waarvan diverse nummers worden gespeeld. Real Estate speelt het album haast letterlijk na, wat in dit geval zeker geen negatief commentaar is. De band moet echter opletten dat het op de planken zijn enthousiasme en positiviteit niet verliest; door de geconcentreerde houding van het viertal lijkt het al gauw of de band op geen enkele manier contact wil met het publiek. Maar bij nummers als ‘Easy’, ‘Out of Tune’ of ‘Talking Backwards’ is dat niet erg. Daar kan je immers gewoon de ogen sluiten.

The Boxer Rebellion
Afgelopen jaar is de populariteit van The Boxer Rebellion flink gegroeid, onder meer door de succesvolle single ‘Diamonds’. Maar een plekje in de Alpha zag niemand aankomen; wellicht daarom is de tent ook niet helemaal vol. Maar de band geeft alles wat ze kunnen. De set begint met moeilijke, trage nummers en wordt langzaam opgebouwd tot hoopvolle, opwindende hoogtepunten en snellere nummers. De dynamiek is erg belangrijk in de show, en daarom is het zo jammer dat veel mensen besluiten om vroegtijdig weg te gaan. The Boxer Rebellion heeft zijn plek in Alpha niet geheel verzilverd, maar komt goed weg met een lijst zeer goed uitgevoerde, epische indierocknummers en een geloofwaardige vriendelijkheid naar de fans toe.

SOHN
De vorige keer dat SOHN op Lowlands stond, was hij de vervanger van London Grammar (die prijs gaat dit jaar naar Gogol Bordello, overigens). Inmiddels is de livereputatie van de Brit zo ver gegroeid, dat hij dit jaar geheel terecht een eigen plekje krijgt in Bravo. De tent is goed gevuld en lijkt onder de indruk van de lome bassen, felle lichten en hoge, loepzuivere vocalen. De muziek van SOHN is te omschrijven als r&b, maar ook het minimale aspect, dat we kennen van James Blake en Chet Faker, is een vaste waarde. Het is jammer dat SOHN vast zit aan zijn eigen vaste formule, decor, podiumplek en presentatie. De uitvoering van de muziek is goed, maar er gebeurt net iets te weinig om een uur lang te blijven groeien. SOHN’s muziek leent zich er goed voor om visueel uit te pakken, maar die kans wordt niet gegrepen.

Brody Dalle
Miss Homme én ook nog eens zelf een superster, of hebben we het over vergane glorie? Punkprinses Brody Dalle kende haar hoogtijdagen als zangeres van The Distillers, die ook eens op Lowlands stonden, maar dat kan eigenlijk nauwelijks iemand zich herinneren. Brody Dalle is een stoer gek wijf, tattoos, lange benen, leren kisten en gebleekt haar, maar angstaanjagend en fel is ze vandaag niet. De muziek van haar soloalbum redt het niveau van de Distillers-nummers tussendoor bij lange na niet, en dat zorgt voor een kleine deceptie. De liedjes zijn te simpel en snel gespeeld, te voorspelbaar en voorgekauwd. Een lichte tegenvaller dus, behalve dan voor haar oude fans, die ze trakteert op een kort lijstje klassiekers.

Royal Blood
De Britse two-men-band Royal Blood liet op London Calling al zien wat ze waard waren. Slechts gewapend met een basgitaar, een drumstel en twee microfoons, storten ze hun muziek uit over een genietende menigte. De garagerock van Royal Blood is niet gruizig en onnavolgbaar maar juist helder en kort: de liedjes worden binnen de lijntjes getekend en vervolgens met een enorme kracht en energie uitgevoerd door twee talentvolle Britten.

Deel dit artikel:

http://www.kindamuzik.net/live/a-campingflight-to-lowlands-paradise/het-grote-kindamuzik-lowlands-verslag-2014/25230/
Meer Lowlands festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/a-campingflight-to-lowlands-paradise