http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

A Brand / Pioneers of Love

Er mag gedanst worden.
16 april 2009, Doornroosje, Nijmegen

Tekst: Thijs Gouwerok

Beeld: Bart van den Hoogenhoff

Publicatiedatum: 19 april 2009

Het Antwerpse A Brand doet een clubtour door Nederland, ter promotie van het vorig jaar zomer uitgebrachte derde album Judas. Wat aan de late kant misschien, maar na België moet nu ook Nederland eindelijk maar eens plat voor deze ideale festivalband.

Voor het zover is mag het jonge Leeuwardse viertal Pioneers of Love een half uurtje los. De zanger heeft wat 'last' van Ian Curtis-maniertjes en een nog niet volgroeide stem, maar een band met smoel en drive is het zeker. Van plankenkoorts voor een nog halflege zaal lijkt geen sprake, er wordt historisch besef getoond met een cover van The Sound en de stampende dramawave van bijvoorbeeld 'Confessions' klinkt veelbelovend.

Helaas gaan de voetjes vanavond in Nijmegen maar moeizaam van de vloer, zo ondervindt ook A Brand. En dat terwijl men er toch geen misverstand over laat bestaan dat er welzeker gedanst mag worden: Al in het tweede nummer wordt Daft Punks 'Da Funk' geciteerd en verderop in de set komt ook 'Daft Punk Is Playing at My House' nog voorbij. Het doordeweekse kaaskoppenpubliek is echter niet te vermurwen en blijft op veilige afstand van de als altijd strak in het pak gestoken, vijfkoppige voorhoede-zonder-rugdekking.

Overigens is de band daar zelf ook wel enigszins debet aan, door die voor een bescheiden popzaal wellicht wat confronterende mise-en-scène en het achterwege laten van volksmennerij. Het blijft bij wat armgebaren tijdens liedjes die in België culthits zijn ('Beauty Booty Killerqueen', 'Hammerhead'), maar het beste wat er vanavond te halen valt is na afloop een welgemeend luid applaus.

Aan het gebodene ligt het niet, want met bravoure en een knipoog werkt A Brand zich door zijn soulvolle powerpoppende indieglamrockrepertoire heen, met na de openingstrits van oudjes natuurlijk veel werk van Judas. Waar de band op plaat ook nog wel eens, niet onverdienstelijk, wat stemmiger uit de hoek kan komen, is het live toch echt van dik hout zaagt men planken. Daardoor blijft er van een knappe Calexico meets 'Paint it Black' pastiche als 'Where's Your Heart' niet veel over.

Ook verzuipen de oneliners en prima meezingbare refreintjes wat in het harde totaalgeluid. Na een uur wordt besloten met een fijne discoversie van AC/DC's 'Thunderstruck': A Brand in een notendop. Het is een band die misschien niet snel de plaat van het jaar zal maken, maar op het podium is het -zoutzakkenpubliek of niet- een topattractie in de Lage Landen.