• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

White Trash Valentine

Een romantische dag in Eindhoven.
15 februari 2004, Altstadt/Effenaar, Eindhoven (NL)

Tekst: Tijs Heesterbeek

Beeld: Greetsia Tent

Publicatiedatum: 22 februari 2004

Intieme diners voor twee, rozen, bonbondozen in hartvorm en pluche beren. Dat is voor de gemiddelde persoon het idee van Valentijn. Maar dit Valentijnsweekend stond voor velen juist niet in het teken van dit kleffe gedoe, maar voor vetkuiven, wijdbeense gitaarposes en ronkende versterkers.

Op Valentijnsdag zelf was het te doen in de Melkweg in Amsterdam (met onder andere Milwaukee Wildmen en Batmobile op het festival A Wrecking Valentine), en rommelde het ook bij onze zuiderburen tijdens de White Trash Valentine in Geel. De dag erna was Eindhoven het slachtoffer van ditzelfde Belgisch/Nederlands festival. Maar sinds Peter Pan Speedrock weet iedereen dat de stad hier adequaat mee om kan gaan. Het doet er nog een schepje bovenop en laat zijn inwoners eerst de zoetigheid tussen de tanden wegblazen door drie bands in het café Altstadt voordat zij zich naar de Effenaar begeven.
Hier laten drie regionale bands zien dat Eindhoven het predikaat 'Rock City' ook in de toekomst nog mag dragen. De Testosteronics vermengen op vakkundige wijze metal met rock-'n-roll. Dit verschil wordt verpersoonlijkt door de drummer (compleet met dubbele bassdrum) en de gitaristen met typische rock-'n-rollposes. Poses die ook bij SpeedKING voorbijkomen. Zij doen het iets traditioneler en vermengen onvervalste hardrock met vleugjes punk en southern rock. De band werkt zich aardig uit de naad en brengt dan ook een energieke, maar door de enthousiastheid niet altijd even strakke, show.
Godschosendealer is marketingtechnisch gezien een hel. De sterk aan (de nieuwe) Monster Magnet refererende muziek gaat er goed in, maar de zanger heeft door zijn gelijkenis met Jamaï een uitstraling als een zoutzak met bril. Neemt niet weg dat hij een goede stem bezit. Maar het oog wil ook wat. Zeker in het Valentijnsweekend…

Wie zijn ogen de kost wil geven, komt bij de vier bands op het White Trash Valentine aan zijn trekken. We zijn in allerijl verhuisd naar de Effenaar voor de Nederlandse versie van dit tweedaagse rondreizend festival. Het Belgische El Guapo Stunt Team bijt de spits af en er is al meteen genoeg te zien op het podium. Misschien wel teveel, want de drie gitaristen dragen niet bij aan de strakheid van hun rock-'n-roll, sporadisch vermengd met een southern rock-gitaarlick. Ze hebben er wel zichtbaar lol in, en de onbevangenheid van de zanger is aandoenlijk. "Deze is voor alle mooie vrouwen van Eindhoven, maar ook voor alle lelijke." Of Cupido een gitaar omheeft. Of toch Don Juan?
De Stilleto's weten hebben aan drums, gitaar en de loeiende stem van Ned Harris alleen genoeg om de pink en wijsvinger van Cupido omhoog te krijgen. Onvervalste Detroit rock-'n-roll met glansrol voor de zanger die gelijk Iggy Pop over het podium kronkelt. Demonisch aangejaagd door de kale begeleiding van drums en gitaar. Even scherp en puntig als de doornen van een roos.
The Milwaukee Wildmen laten op hun beurt het testosterongehalte op het podium stijgen door hun strakke spierballenrockabilly. De band uit Breda heeft al een aantal buitenlandse tours achter de rug, maar wordt nog steeds schromelijk onderschat in de vaderlandse rock-'n-rollscene. In Eindhoven laten ze zien bij de top van Nederland te horen. Hun strakke psychobilly leent zich voor enkele opvallende covers, waaronder Slayer's 'Angel of Death' en het jaren '80 hitje Camouflage. Wanneer de contrabassist zijn T-shirt uittrekt en zijn brede torso aan het publiek toont, verliezen veel vrouwen even de aandacht voor hun eigen mannen. Oei oei! Toch nog ruzie op de valreep van dit romantisch weekend?
Maar de mannen krijgen nog genoeg te zien bij de het Gentse Speedball Jr. De instrumentale surf wordt niet helemaal strak uitgevoerd, maar er is genoeg actie op het podium om dat te vergeven. De gitarist ziet er met zijn zwarte spuuglok en rode polo uit als een evil versie van Suske, en ook de hooggelaarste bassiste trekt veel aandacht. Maar deze aandacht wordt weggezogen wanneer de danseres het podium opkomt in een cheerleader- of schoonmaaksteroutfit, en gaat dansen op het geluid van de warm zinderende Fender reverb-veren. Bij haar laatste outfit (als stripper) laat ze zelfs nog iets meer van haar lichaam zien. En wanneer ze ons dan ook met een knipoog verlaat, slechts bedekt met een slipje en een boa, wordt het publiek even warm van binnen. Alsof je een likeurbonbon doorslikt. Het liefst uit zo'n roze hartvormige doos.

http://www.kindamuzik.net/live/709/white-trash-valentine/5216/
Meer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/709