• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Stereophonics / Howie Day

Schaapjes tellen…
14 april 2004, Vooruit, Gent (B)

Tekst: Brecht Durnez

Publicatiedatum: 24 april 2004

Het wordt stilaan voorspelbaar. Twee keer hadden ze me al zwaar ontgoocheld op de weide van Werchter. Maar vorig jaar kregen ze heel lovende kritieken na hun show in de Ancienne Belgique. Dus wie weet werd het dit keer wel iets. Maar nee, ook bij de derde ontmoeting met de Stereophonics sloeg de vlam niet over. Waarom? Slaapverwekkende liedjes, slaapverwekkende vertoning en een frontman als Kelly Jones met een eigendunk van Gent tot Wales, vanwaar ze afkomstig zijn, daarom!

De mooie concertzaal van de Vooruit raakte mede door de veel te hoge ticketprijs niet uitverkocht. Het voorprogramma werd verzorgd door Howie Day, die met Stop All the World Now net een prima plaat heeft afgeleverd. Live bewees hij ook meer dan gewoon zijn mannetje te kunnen staan. Ergens tussen folkrock, country en singer-songwriter met een knipoog naar David Gray, Tom McRay en consoorten verovert Howie Day zijn plaatsje in het muzieklandschap. Elektrische gitaren met geweldig veel echo op, mooie arrangementen, het klonk allemaal heel leuk, al zijn de invloeden van Radiohead en Badly Drawn Boy, wiens liedjes Howie Day vroeger wel eens durfde herschrijven, bij momenten nog te duidelijk te horen.

En daarna liep het helemaal fout. De Stereophonics begonnen nochtans aan de set met enkele stevige rocknummers, maar het leek allemaal weg te zinken in één monotoon soort lawaai dat je liever vermijdt. Ze speelden behoorlijk wat nieuwe nummers, maar ook die konden niet bekoren. Nadat hun laatste cd You Gotta Go There to Come Back al een behoorlijke flop was, belooft dit dus opnieuw niet veel goeds. Bindteksten of enige andere vorm van interactie met het publiek was er amper. Het was de band hoog op het podium, het publiek daar beneden in de zaal en daartussen een muur waar de band niet doorheen kon geraken en waar het publiek op de duur niet meer doorheen wou geraken. Naar het einde toe, toen de kraan met radiohitjes opengedraaid werd, schenen de eerste vijftien à twintig rijen wel een plezante avond te hebben. Maar de rest van de zaal stond erbij en keek ernaar. Velen baanden zich een weg naar de toog om wat te drinken, anderen zochten zelfs voortijdig de uitgang op.

Nee, het mocht alweer niet zijn. Gelukkig was er nog Howie Day, die de redder van de avond bleek te zijn. Maar de vertoning die Kelly Jones en de zijnen ten beste gaven, was beneden alle peil, al leken de fans blijkbaar wel tevreden na afloop. Raar maar waar.

foto met dank aan Stereophonics website

http://www.kindamuzik.net/live/709/stereophonics-howie-day/5783/
Meer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/709