• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Lokerse Feesten 2004: Daan, Ultrasonic 7, Front 242, 2 Many DJ's

Van gimmick naar misplaatste arrogantie tot angstaanjagende overgave.
04 augustus 2004, Grote Kaai, Lokeren (B)

Tekst: Karen Stevens

Beeld: Katrien Schuermans

Publicatiedatum: 10 augustus 2004

Oké, ik geef het toe. Mijn reden om naar Lokeren af te zakken heet Daan Stuyven. Een halve blik op het programma van 4 augustus kon mij al overtuigen maar ik had geen flauw idee van de verdiensten van de andere groepen die avond. Wel vaag iets gehoord van Front 242. Internationaal bekend in de jaren '80 (vóór mijn tijd), maar vraag me niet wat voor muziek ze maken. Weer iets bijgeleerd voorwaar! Als bonus kreeg ik er nog een gratis overzicht bij van frontmantypes gaande van gimmick (Daan) naar misplaatste arrogantie (Ultrasonic 7) tot angstaanjagende overgave (Front 242).

Wegens filevorming in Lokeren city maak ik het begin van Daan slechts auditief mee. 'Also sprach Zarathustra' schalt door de luidsprekers, gevolgd door de nieuwe single 'Housewife'. Hiermee is de toon van de avond ook meteen gezet. Afgezien van het fantastische 'Convertible Chaos' houdt Daan het bij zijn nieuwe werk: aanstekelijke doch platte house. Maar mét knipoog. Die knipoog bestaat onder andere uit een dikke laag eyeliner en een choreografietje in verband met het V-teken voor de bescheiden radiohit 'Victory'. Ondanks de vele muzikanten op het podium neem ik niet veel meer gewaar dan de bonkende bassen. Al kan dat natuurlijk ook aan mijn perifere plaats naast de rechterboxen liggen. Wie zal het zeggen. Zoals het ware dancemuziek betaamt, krijgt Daan de massa moeiteloos aan het dansen. Doel bereikt. Als 'bis' wordt het oude 'Boots' gespeeld. "Speciaal voor de fans van het eerste uur," aldus Daan. Als hierop zowat het hele terrein begint te juichen, antwoordt hij ironisch: "Iedereen dus." Waarschijnlijk valt mijn volgende commentaar onder de noemer 'gezaag', maar ik moet het kwijt. Ik wil meer oud werk horen! Oké, het is een festival, de jeugd moet gehoorzaamd worden, singles moeten gespeeld worden, er is geen plaats voor veel experiment, maar toch. Twee oude en degelijke nummers zijn mijns inziens net iets te weinig in al dat campgeweld. Al heb ik wel weer eens goed kunnen lachen.

Over naar Ultrasonic 7, een van de vele DJ-vs-trompettenbands die tegenwoordig de radio teisteren. 4T4, bekend van 't Hof van Commerce, staat achter de draaitafel, bijgestaan door een aantal bekwame muzikanten en twee vocalisten, waaronder Zap Mama's Nia Saw. Probleem: zanger Tom Deries lichaamstaal irriteert mij mateloos en de muziek kan mij niet boeien. Kan iemand mij trouwens vertellen waarom een Nederlandstalige band zo nodig Engels moet praten tegen een Nederlandstalig publiek? Dat ze eens allemaal een voorbeeld nemen aan Daan. De single 'Where You at' wordt tot het oneindige uitgesponnen, Saw en Derrie dansen en zingen als een verliefd koppel, percussie en trompet geven het geheel een zomers en exotisch tintje, maar het komt niet over. Conclusie: meer show dan soul.

Ik kan me niet meer herinneren wat ik mij van Front 242 had voorgesteld, maar de groep overtreft op elk gebied mijn verwachtingen. Ik dacht altijd dat mensen het vanaf een bepaalde leeftijd - pakweg vijfenveertig - wat rustiger aan deden, maar daar is bij de mannen van het Front geen sprake van. Op harde, industriële beats springt een geblokte, geblondeerde fitnesskerel met zonnebril doodernstig over de loopbrug. Een drankbekertje op het podium wordt niet getolereerd. Terecht. Deze band kent geen mietjes. De weinige jongeren die bij Daan vooraan stonden en nog niet weggejaagd waren door Ultrasonic 7, worden nu definitief verdrongen door een wild tegen elkaar op botsende massa dertigplussers. De electronic body music neemt met gemak de Lokerse kade over. Wie liever rustig blijft onder al dit geweld kan zich trouwens nog vermaken met de fantastische lichtshow die de muziek accentueert. Voor elk wat wils. Eén ding is zeker: als ik wat vroeger geboren was, had ik óók voor deze stijl gekozen.

Als tweede afsluiters mogen de internationale Dewaeles nog eens laten zien wat ze in huis hebben als 2 Many DJ's. Zo kan de adrenaline nog wat blijven stromen. Voor mij is het qua beats echter genoeg geweest en met het gedreun van de discobar op de achtergrond verlaat ik Lokeren, terug naar de beschaving.

foto uit het archief, genomen tijdens Dour Festival 2004

http://www.kindamuzik.net/live/709/lokerse-feesten-2004-daan-ultrasonic-7-front-242-2-many-dj-s/6884/
Meer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/709