http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Lali Puna / Alias
Ondanks einde-van-de-toer-problemen toch zeker een geslaagde avond.
02 juni 2004, Doornroosje, Nijmegen (NL)
Tekst: Martijn Grooten
Beeld: Martijn Grooten
Publicatiedatum: 06 juni 2004
Een dubbele affiche met twee bands die goed op elkaar aansluiten, maar onderling toch ook genoeg afwisseling kennen. Twee bands die bovendien inkleine kring grote namen aan het worden zijn, maar zeker niet tot de mainstream behoren. Een inkoppertje voor KindaMuziks sterverslaggever Joris Heemskerk zou je denken en deze was vervolgens zó enthousiast om de bands te gaan zien dat hij 24 uur voor aanvang al bij Doornroosje op de stoep stond. Om zich daar te realiseren dat het concert pas een dag later zou plaatsvinden en hij dan al andere dingen gepland had. Zo kwam het dat ik als de Paul Bosvelt van de KindaMuzik-crew alsnog werd opgeroepen om een verslag te schrijven. Grotendeels onvoorbereid, dat wel, want van beide albums had ik nog maar een enkel mp3tje gehoord.
Nu is het natuurlijk flauw om me van tevoren in te dekken tegen een eventuele matige prestatie, maar ik kan als excuus aanvoeren dat Alias hetzelfde deed. Meneer (echte naam: Brendon Whitney) was moe, want vijf weken toeren gaat je niet in de koude kleren zitten, en laat hij nu net die morgen hartstikke ziek zijn geworden. Of we dus maar even rekening wilden houden met een optreden dat wel eens totaal zou kunnen mislukken.
Dat viel gelukkig mee. Het kostte weliswaar wat tijd voor Alias' hiphop-electronica (met de nadruk toch wel op dat laatste) om een beetje door te dringen, want echt iets om je op te richten was er niet. Geen zang, geen rap en ook geen echte podiumpresentatie. Of je moet heel erg warm worden van een man met wollen muts en trainingsjasje die enthousiast op wat knoppen staat te drukken. Maar uiteindelijk waren er genoeg mooie momenten die de nummers en daarmee het optreden omhoog haalden. En als hij het niet van tevoren gezegd had, zou niemand iets van ziekte of vermoeidheid vermoed hebben. Dat neemt niet weg dat enige vocalen, al is het maar af en toe, de muziek van Alias niet zou misstaan. Nu heeft zijn muziek te snel de neiging saai te worden en zijn er te veel momenten waarop je vooral bezig bent een gemakkelijke houding voor je armen te zoeken. En toegegeven, ik was ook gewoon teleurgesteld dat dat ene nummer dat ik wél al kende (Unseen Sights, met vocalen (!) van Notwists Markus Acher) niet werd gespeeld.
Tweede band Lali Puna kende gelukkig wel vocalen. Sterker nog, de zang van de geboren Koreaanse Valerie Trebeljahr is één van de pijlers van de muziek van het Duitse kwartet. Die muziek laat zich het best omschrijven als onderdeel van de Notwist-school (eerdergenoemde Markus Acher speelde bas, al moest ik dat nazoeken), indietronica die verder aan bands als Hood en Stereolab doet denken. Mooie muziek ook en daarmee was het optreden dus bij voorbaat al voor een deel geslaagd. Helaas was Lali Puna ook al vijf weken aan het toeren en daarmee even moe als Alias. En dus werd het optreden voornamelijk op de automatische piloot gespeeld. Pas na driekwart optreden herinnerde de band zich dat bezieling muziek nog een heel stuk leuker kan maken en toen merkte je wel wat voor een verschil dat uitmaakt. Hadden ze zo de hele tijd geklonken, dan washet een wereldconcert geweest. Nu was het gewoon een geslaagde avond. Maar daar is natuurlijk ook niets mis mee.
http://www.kindamuzik.net/live/709/lali-puna-alias/6247/
Meer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/709
Deel dit artikel: